Aktualizacja: 29.06.2025 00:39 Publikacja: 29.11.2024 14:28
Foto: Fotorzepa/ Robert Gardziński
Zdałem sobie ostatnio sprawę z tego, że wszystkie najpiękniejsze melodie chrześcijaństwa, a co za tym pewnie idzie – najpiękniejsze tak w ogóle, zostały napisane do słów pełnych rozpaczy. Aria „Erbarme dich” Bacha z Pasji wg św. Mateusza to szloch, wycie świętego Piotra wydobywające się z niego zaraz po tym, jak zaparł się Jezusa. „Misere mei” Allegriego – zapis świadomości króla Dawida, do którego dociera, że jego grzech już zawsze będzie przed nim, nigdy nie zniknie mu z oczu, nie domyje krwi ze swoich rąk. A „Stabat Mater” Pergolesiego – opowieść o Matce, która patrzy na powolną śmierć jej syna i Boga równocześnie.
Polityka nad Sekwaną to dziś pole eksperymentów, w tym wciągania do władzy partii dotąd izolowanych. Efekt – woj...
W dzisiejszym odcinku podcastu „Posłuchaj Plus Minus” Daria Chibner rozmawia z Konstantym Pilawą z Klubu Jagiell...
Urzeka mnie głębia głosu Dave’a Gahana z zespołu Depeche Mode oraz ładunek emocjonalny ukryty między jego słowam...
„28 lat później” to zwieńczenie trylogii grozy, a zarazem początek nowej serii o wirusie agresji. A przy okazji...
„Sama w Tokio” Marie Machytkovej to książka, która jest podróżą. Wciągającym odkrywaniem świata bohaterki, ale i...
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
