Zacznijmy od kilku słów polemiki z przedstawionym przez publicystę obrazem raportu o takich nadużyciach w archidiecezji monachijskiej kierowanej przez pewien czas przez kard. Josepha Ratzingera; raportu, który w niewielkim stopniu poświęcony był także Benedyktowi XVI. Otóż sprawa – wbrew zapewnieniom Borkowicza – wcale nie jest wyjaśniona. Nadal nie wiemy, kto nakłaniał jednego z księży do składania fałszywych zeznań, by „zdjąć papieża z linii strzału", nadal mamy dwie sprzeczne interpretacje poświęcone stanowi wiedzy kard. Ratzingera na temat sprawy ks. Petera H. Obrońcy papieża emeryta przekonują, że choć „minęli się z prawdą" (jeśli przyjąć pozytywną interpretację, to pomylili się) w sprawie obecności kardynała na spotkaniu, podczas którego omawiano m.in. kwestie dotyczące ks. H, to teraz już się nie mylą, i jest pewność, że papież o sprawie nie wiedział. I pomijając już fakt, że ich błąd pogrążył informacyjnie samego Benedykta XVI, to trudno nie zadać pytania, dlaczego mamy im wierzyć teraz? Autorzy raportu ostrożnie, ale wskazują na wysokie prawdopodobieństwo tego, że kard. Ratzinger o sprawie wiedział... I nie zachował się odpowiednio. Obie strony mają argumenty na uzasadnienie swoich tez, i jak się zdaje, wciąż nie obalono argumentów żadnej z nich.