Bilet imienny dokumentuje wyższe koszty przychodu

[b]Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w wyroku z 21 lipca 2010 r., I SA/Go 494/10[/b]

[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]

R.H. wniósł o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Jest pracownikiem zatrudnionym na umowę o pracę. Zatrudniający go zakład organizuje pracownikom środki transportu na dojazdy do pracy, przy czym dopłaca im za dojazdy, zaliczając te dopłaty do przychodów opodatkowanych, a częściowo pracownicy dopłacają sami.

Rozliczenie za ww. dopłaty i potrącenia odbywa się z listy płac za każdy miesiąc rozliczeniowy. Zakład pracy stosuje koszty uzyskania przychodu według zryczałtowanej stawki. Na koniec roku rozliczeniowego wydaje pracownikom zaświadczenia o wysokości ponoszonej przez nich odpłatności za bilety. Kserokopię zaświadczenia zainteresowany dołączył do wniosku.

Dojazdy do pracy odbywają się autobusowym środkiem komunikacji na podstawie imiennych, okresowych (kwartalnych) kart przejazdu. Zdaniem zainteresowanego imienne karty przejazdu nie dokumentują faktycznie poniesionych kosztów uzyskania przychodu – na okoliczność poniesionych kosztów potrzebne jest zaświadczenie z zakładu pracy.

Dyrektor izby skarbowej uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Sprawa trafiła do sądu.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

WSA orzekł jednak, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przypomniał, że w art. 22 ust. 2 pkt 1 – 4[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=346580] ustawy o PIT[/link] ustanowiona została zasada, zgodnie z którą koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej stanowią kwoty w tym przepisie określone, których wysokość uzależniona jest od tego, czy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego lub więcej stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, oraz od tego, czy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Wyjątek od tej zasady wynika z art. 22 ust. 11. Zgodnie z nim, jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika lub przez jego płatnika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Warunkiem koniecznym udokumentowania jest bilet imienny. Bilet tak określony nie może być zastąpiony jakimkolwiek innym biletem czy dokumentem.