Gdy garaż jest w części budynku mieszkalnego

[b]Tak orzekł NSA 15 września 2010 r. (I FSK 1408/09).[/b]

Spółka jest dystrybutorem produktów w branży FMCG i zamierza przekazywać produkty, będące równocześnie przedmiotem zwykłych dostaw, kontrahentom i klientom nieodpłatnie w celu zwiększenia sprzedaży. Będzie przy tym obniżać należny VAT o kwotę podatku naliczonego zapłaconego przy zakupie tych towarów.

We wniosku o interpretację przepisów podatkowych pytała, czy przekazanie produktów na cele związane z prowadzeniem jej przedsiębiorstwa nie podlega VAT, z zachowaniem prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zdaniem spółki tak właśnie jest, ponieważ art. 5 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=17D1F175CBC1000681743E9D550EDE8C?n=1&id=172827&wid=337454]ustawy o VAT[/link] nakazuje opodatkowanie jedynie odpłatnych rozporządzeń towarem, a opisana sytuacja nie jest wyjątkiem, o którym mowa w art. 7 ust. 2 tej ustawy, tzn. cel przekazania jest związany z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Organ podatkowy stwierdził, że mając na uwadze racjonalność i celowość działania ustawodawcy, nie można uznać, że art. 7 ust. 2 dotyczy wyłącznie przekazań niezwiązanych z przedsiębiorstwem. Przez odpłatną dostawę towarów należy rozumieć także przekazanie ich bez wynagrodzenia na cele związane z przedsiębiorstwem, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, z wyjątkiem druków reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek.

WSA orzekł na korzyść spółki, że intencją ustawodawcy było rozszerzenie pojęcia opodatkowanej dostawy towarów na niektóre nieodpłatne przekazania, jedynie pod warunkiem że następują na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a przekazanie produktów spółki w celu zwiększenia sprzedaży jest związane z jej działalnością. NSA oddalił skargę kasacyjną, utrzymując wyrok WSA.

[i]Autor jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Teresa Sławińska-Choryło, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie):[/b]

Art. 7 ustawy o VAT, będący podstawą prawną omawianego orzeczenia, był już przedmiotem analizy sądowej w wielu wcześniej rozpatrywanych sprawach. Tak jak w tej sprawie orzekł m.in.[b] NSA w wyroku z 23 marca 2009 r. wydanym w składzie siedmiu sędziów (I FPS 6/08)[/b].

Sąd stwierdził, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie jest dostawą towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

Wykładnia wskazanych przepisów od początku ich obowiązywania rodziła liczne wątpliwości. Art. 7 ust. 3 ustawy o VAT został zmieniony od 1 czerwca 2005 r. Jednak nie wpłynęło to zasadniczo na zmianę praktyki organów podatkowych, które starały się pod pozorem wykładni prowspólnotowej wprowadzić opodatkowanie wszelkich nieodpłatnych przekazań towarów, w stosunku do których podatnik miał prawo do odliczenia VAT w całości lub w części.

Należy się zgodzić, że niewątpliwie stosowne przepisy europejskie zakładają szerokie opodatkowanie nieodpłatnych przekazań towarów. Jednak katalog takich czynności opodatkowanych jest w ustawie o VAT zdefiniowany węziej niż w dyrektywie. Ugruntowane orzecznictwo Europejskiego