Ukraińskie prawo jazdy miało umożliwić uniknięcie egzaminu

[srodtytul]Tylko jedno prawko[/srodtytul]

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu i w skardze kasacyjnej do NSA Miłosz L. argumentował, iż błędnie uznano, że ma polskie prawo jazdy. Wskutek orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów utracił uprawnienia do kierowania pojazdami, a wobec nieprzystąpienia do egzaminu nie zostało mu ono przywrócone. Ma więc jedynie prawo jazdy uzyskane na Ukrainie. Ponieważ obecnie zamieszkuje w Polsce, zgodnie z art. 94 ust. 2 prawa o ruchu drogowym należy mu wydać polskie prawo jazdy bez egzaminu.

[srodtytul]Obejście egzaminu[/srodtytul]

WSA i następnie [b]NSA (sygn. I OSK 1607/09)[/b] oddaliły skargi. Podzieliły opinię, że Miłosz L. ma nadal ważne polskie prawo jazdy. Wyroki karne jedynie pozbawiały go możliwości jego używania.

Przepisy Konwencji Wiedeńskiej z 1968 r. o ruchu drogowym zwalniają sygnatariuszy, a więc i Polskę, z uznawania zagranicznych praw jazdy osób, które stale mieszkają na ich terytorium lub które się tam przeniosły po wydaniu prawa jazdy. Uzyskując uprawnienia do kierowania pojazdami na Ukrainie, Miłosz L. nie miał tam stałego miejsca zamieszkania. Jego pobyt był czasowy, związany z kursem i egzaminem na prawo jazdy. Po zdaniu egzaminu zameldował się ponownie w Polsce. Tym samym zaistniała sytuacja określona w art. 41 ust. 6 lit. b Konwencji, który zwalnia sygnatariuszy z generalnego obowiązku wzajemnego uznawania uprawnień do kierowania pojazdami uzyskanych w innym państwie.

Miejsce zamieszkania Miłosza L. w czasie wydawania prawa jazdy nie znajdowało się na Ukrainie, a po wydaniu tego dokumentu zainteresowany przeniósł się z powrotem do Polski stwierdził NSA. W ocenie sądu takie postępowanie zmierzało do obejścia wymogów określonych w prawie o ruchu drogowym.