Fiskus może więcej niż podatnik

Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. I FSK 1058/10)

oddalił skargę kasacyjną organu podatkowego dotyczącą VAT za marzec 2007 r.

W sprawie padł  m.in. zarzut, że podatniczka bezprawnie zastosowała stawkę VAT 0 proc. dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru (WDT) w postaci samochodu ciężarowego. Nie miała bowiem potwierdzenia, że towar opuścił terytorium kraju.

Organ podatkowy podkreślił, że do zastosowania zerowej stawki VAT do WDT ustawodawca przewidział dwa warunki. Pierwszy dotyczy statusu dostawcy oraz nabywcy. Drugi wymaga od dostawcy posiadania  dowodów, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Podatniczka przedstawiła kopię faktury dokumentującej dostawę, pismo z pieczęcią nabywcy wypowiadające umowę ubezpieczenia OC w związku z wywozem samochodu do Niemiec i pisemne oświadczenie o wywiezieniu pojazdu z Polski. Zdaniem fiskusa dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie wywozu samochodu.

Podatniczka nie zgodziła się z tym rozstrzygnięciem. Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił jej skargę. Zauważył, że gdy wymienione przez ustawodawcę dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia  towarów, dowodami może być korespondencja handlowa z nabywcą. Może to być: zamówienie, dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu, dokument  zapłaty za towar, dokument potwierdzający przyjęcie  towaru na terytorium innego państwa członkowskiego.

Sąd podkreślił, że skarżąca przedłożyła fakturę, jednak figurujący na niej  numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych należał do innego podmiotu.  W celu upewnienia się co do numeru nabywcy podatnik może podjąć próbę jego sprawdzenia przez dostępną w Internecie bazę wymiany informacji VIES (VAT Information Exchange System). Sprawdzając numer w Internecie,  nie da się jednak potwierdzić, czy  został nadany temu podmiotowi, który się nim posługuje. Takich ustaleń musi dokonać  organ podatkowy.

Stanowisko to w pełni podzielił sąd kasacyjny. Zdaniem NSA co do zasady to na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia, czy towar został wywieziony poza Polskę do innego kraju UE. Jak jednak podkreśliła sędzia NSA Krystyna Chustecka, skorzystanie z systemu VIES nie zabezpiecza w pełni interesów podatnika. System ten nie zawiera bowiem wszystkich danych, więc podatnik nie ma do nich dostępu. To, komu został nadany numer identyfikacyjny, może sprawdzić tylko organ podatkowy poprzez procedurę wymiany danych z organami innych krajów.

Wyrok jest prawomocny.

Zobacz serwis:

Podatki i księgi