Radca prawny Marek K. z Bielska-Białej, kierując w 2006 r. do Ministerstwa Sprawiedliwości podanie-skargę w sprawie niezgodności z prawem orzeczenia Sądu Najwyższego, użył w nim takich określeń, jak: „antykonstytucyjny skandal", „niezawisłość od rozumu", „dać kopniak na odczepne". Wszczęto przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne. Za to, że naruszył w ten sposób godność i powagę sądu, został ukarany upomnieniem.
Radca odwołał się od tego orzeczenia do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego. Twierdził, że sąd pierwszej instancji niesłusznie uznał jego słowa za niestosowne, ponieważ nie były to sformułowania obraźliwe, tylko określenia, jakich używa się w mowie potocznej, zwykłe kolokwializmy.
WSD jednak utrzymał w mocy orzeczenie sądu dyscyplinarnego katowickiej izby radcowskiej. Potwierdził, że zgodnie z art. 30 kodeksu etyki zawodowej radca prawny powinien dbać, aby jego zachowanie nie godziło w powagę sądu, oraz o to, aby jego wystąpienia nie naruszały godności osób uczestniczących w postępowaniu.
W kasacji do Sądu Najwyższego (sygn. akt.: SDI 33/11) radca utrzymywał, że nie popełnił przewinienia. Podkreślił, że ograniczono jego prawo do obrony, ponieważ nie brał udziału w rozprawie odwoławczej, chociaż usprawiedliwił nieobecność i wnosił o jej odroczenie.
Rzecznik dyscyplinarny stwierdził jednak przed SN, że zgodnie z procedurą jego obecność nie była obowiązkowa. W dodatku radca nie widział nic nagannego w użyciu inkryminowanych określeń i nie wyraził skruchy.
