Joanna Parafianowicz: dla ludzi nawet średnio wrażliwych decyzja o aborcji jest trudna

Gdybyśmy żyli w idealnym świecie, ludzie łączyliby się w szczęśliwe i satysfakcjonujące na wszystkich płaszczyznach związki trwające całe życie. Z nich zaś rodziłyby się zdrowe i zdolne dzieci, które mogłyby być wsparciem dla rodziców w jesieni ich życia. Gdybyśmy żyli w bajce, każdy mógłby spodziewać się wsparcia w trudnych chwilach, zrozumienia w momentach zwątpienia oraz wybaczenia wtedy, gdy miałby podstawy o nie zabiegać.

Gdyby świat był idealnym miejscem do życia, niepotrzebne byłyby regulacje kodeksu rodzinnego odnoszące się do ingerencji sądu w wykonywanie władzy rodzicielskiej, państwo nie musiałoby tworzyć systemu pieczy zastępczej, a wymiar sprawiedliwości nie byłby obciążany rozstrzygnięciami dotyczącymi alimentów czy kontaktów dzieci z rodzicami. Ci – jako osoby odpowiedzialne i rozsądne – dla dobra dziecka potrafiliby się ze sobą porozumieć.

Czytaj także:

Zdalny Sejm, zdalny protest. Co zakłada projekt Kai Godek?

Do Sejmu wraca projekt zakazujący aborcji

Gdybyśmy żyli w idealnym świecie, wieszak służyłby wyłącznie do tego, aby powieszone nań ubrania się nie gniotły, a środek do czyszczenia toalet miałby zastosowanie wyłącznie w tej materii, do której został stworzony.

Tymczasem, tak jak życie ludzkie nieczęsto przypomina scenki rodzajowe z ulotek Świadków Jehowy, tak też oba wymienione rekwizyty oprócz swych podstawowych funkcji bywają narzędziami do usuwania ciąży.

Obowiązująca w Polsce regulacja odnosząca się do możliwości przerwania ciąży wskazuje trzy przypadki, w których zabieg ten może być przeprowadzony w świetle prawa, przy czym każda z przewidzianych w ustawie o planowaniu rodziny sytuacja ma charakter jaskrawy: ciąża zagraża życiu kobiety; jest wynikiem przestępstwa (np. zgwałcenia lub kazirodztwa); płód jest istotnie uszkodzony. Wyjątki od ogólnej zasady zakazu aborcji są błędnie nazywane kompromisem aborcyjnym, ponieważ nie uwzględniają choćby w części światopoglądu odmiennego niźli ten, który płynie z nauczania Kościoła Katolickiego.

Prawdziwe jest zatem zdanie, iż w Polsce aborcja jest zakazana, fałszywe zaś, iż przyjęta regulacja uwzględnia świecki charakter polskiego państwa.

Mimo to dla większości ludzi, których emocjonalność, psychika i wrażliwość rozwinięte są na choćby średnim poziomie, podjęcie decyzji o usunięciu ciąży w ich jednostkowych przypadkach jest trudne.

Samo bowiem przekonanie, iż aborcja powinna być dozwolona choćby ze względu na konstytucyjną zasadę, iż każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym, nie wystarcza do tego, aby poddać się zabiegowi. Za każdą decyzją o aborcji stoi bowiem kobieta, która doświadczenie to będzie w sobie nosić latami, a w wielu wypadkach – przez całe życie.