Tomasz Pietryga: Lekcja prawa dla analfabetów

Wszelkiego rodzaju podsumowania prac rządu, czy to studniowe, półroczne czy roczne, zawsze mają w sobie dominujący element piaru. Poszczególni ministrowie chcą w świetle kamer wypaść jak najlepiej, prezentując swoje dokonania i „mocarstwowe" plany na przyszłość. Podsumowujący w ubiegłym tygodniu pierwszą setkę rząd Beaty Szydło również tego nie uniknął.

Piar może być: wysublimowany, powściągliwy, inteligentny, nachalny lub jak cepem w łeb. I chyba to ostatnie dobrze pasuje do prezentacji, którą zorganizował minister sprawiedliwości Zbigniew Ziobro, chwaląc się swoimi dokonaniami i zamierzeniami.

Uczciwie trzeba oddać, że kilku rzeczy dokonał, analizując na chłodno, bez wgłębiania się, czy to dobrze czy źle: reforma prokuratury, postępowania dyscyplinarne dla komorników, ograniczenia w zabieraniu dzieci przez sądy czy rozpoczęte odwracanie reformy procedury karnej – to najważniejsze z nich.

Uderzyła natomiast forma prezentacji owych dokonań. Na ten cel resort sprawiedliwości przygotował liczącą ok. 20 stron broszurkę, przypominającej trochę dawne komiksy o Koziołku Matołku, które znam z dzieciństwa.

Na zafoliowanej okładce biło po oczach, aby nikt nie miał wątpliwości „#100 dni Na Plus" oraz „Dobre zmiany w Ministerstwie Sprawiedliwości". Dzieło to wręczono dziennikarzom, którzy przybyli na piątkową konferencję prasową.

Przerzucając w redakcji kolejne strony broszury, miałem wrażenie, że autor owego dzieła potraktował odbiorców trochę jak analfabetów.

Na głównej karcie powróciło „#100 dni Na Plus", a od niego zaczęły odchodzić kreseczki prowadzące do konkretnych dokonań, podanych hasłowo, jak z czołówek „Super Expressu": „Koniec z odbieraniem dzieci za biedę", „Zawieszenie złych komorników", „Skuteczna walka z mafią!" „Rejestr pedofilów".

Na każdej kolejnej stronie następuje łopatologiczne rozwinięcie owych haseł, z obowiązkowym czerwonym stemplem „Zrobione!" „Robimy!".

Trzeba przyznać, że pomysłodawca owej broszury miał fantazję. Zakładam, że to jego pierwsze miesiące w resorcie, więc poszedł na całość, bo lud przecież ciemny i jeszcze czegoś nie zrozumie.

Rozumiem tę fantazję i ten zapał, nie rozumiem natomiast, dlaczego takie dzieła musi firmować konstytucyjny minister.

Oczywiście byłoby naiwnością domagać się od polityków skromności i powściągliwości w prezentacji swoich dokonań, bo zaszkodziłoby to sondażom. W takim działaniu ważne jest jednak zachowanie proporcji: pewnych rzeczy po prostu robić nie przystoi, pewne narażają na śmieszność, a inne mogą obrazić odbiorców.