Zakłócono mój żal, zabrano współczucie

Do napisania tego tekstu skłoniło mnie jedno zdanie z komentarza Pawła Lisickiego („Nie tracić miary rzeczy”, „Rz” z 13 lipca ). Czytałam ten artykuł z uznaniem dla redaktora, który tej „miary rzeczy” tracić nie chce i rozumie, że krzyż pod pałacem pozostać nie powinien. Mój sprzeciw wywołało zdanie o tym, że usiłuje się straszyć inteligencję w Polsce „rzekomym” szerzącym się kultem ofiar katastrofy.

Otóż kult wcale nie jest rzekomy. Nie obejmuje on jednak ofiar katastrofy, lecz tylko zmarłego prezydenta i jego żonę.

[srodtytul]94 niewinne ofiary[/srodtytul]

Kiedy w urodziny Lecha Kaczyńskiego jego brat składał kwiaty w wawelskiej krypcie, po raz kolejny poczułam, że dzieje się niesprawiedliwość. Prezydent zginął wraz z 94 innymi osobami, które nie wybrały się w podróż do Katynia z własnego pomysłu, tylko na zaproszenie głowy państwa, której się nie odmawia. Wszystko wskazuje na złe przygotowanie tej podróży; uderzający jest brak czasu. Kiedy się jedzie na zwyczajne spotkanie na krańcu miasta, bierze się pod uwagę możliwość korków na drodze i wyjeżdża nieco wcześniej. Tu wybierano się na uroczystość ważną, w miejsce, w którym od rana czekało wielu ludzi, a wyjazd zaplanowano na ostatnią chwilę i jeszcze spóźniono się na start samolotu o pół godziny.

Posłowie, dowódcy wojskowi i inni zaproszeni uczestnicy lotu w niczym tu nie zawinili, a mimo to stracili życie. Każdemu, kogo życie zostało w sposób nieoczekiwany i gwałtowny przerwane, należy się współczucie. Ich najbliższym także. A nawet nie zdobyto się na ufundowanie tabliczki z ich nazwiskami obok sarkofagu pary prezydenckiej.

Przecież ci zmarli stanowili orszak prezydenta Lecha Kaczyńskiego, razem przeżywali ostatnie chwile, w których wiedzieli, że giną.

[srodtytul]Dlaczego Wawel?[/srodtytul]

Ale wróćmy do Warszawy. Tłumy przychodzące z kwiatami i zniczami przed Pałac Prezydencki wyrażały współczucie dla wszystkich ofiar katastrofy, tak jak ja je pojmuję. Przez pierwsze dni i noce.

Nagle atmosfera przed pałacem zgęstniała – postanowiono o pogrzebie pary prezydenckiej na Wawelu. Podzieliło to Polaków. Zaczęły się pytania, dlaczego Wawel. Przecież to królewska nekropolia, od dawna zamknięta. Prezydent Kaczyński żadnych przełomów w historii Polski nie dokonał, dlaczego miałby spoczywać obok marszałka Piłsudskiego?

Tak, ale to nasz prezydent, którego wykształciuchy nie szanowały i jeszcze Tusk z Putinem chcieli mu odebrać uroczystość katyńską – odpowiadali zwolennicy zmarłego szefa państwa.

Od takich oto kontrowersji zaczęło się całe zło. Ksiądz kardynał Stanisław Dziwisz swoją zgodą na pogrzeb na Wawelu obudził demony. Potem, a zwłaszcza po emisji filmu Jana Pospieszalskiego pokazującego wyłącznie zwolenników teorii zamachu, było tylko gorzej. Ja już nie chcę iść przed pałac ani patrzeć na coraz bardziej rozeźlone twarze i wygrażające pięści.

[srodtytul]Odebrane miejsce[/srodtytul]

Zwolennicy teorii spiskowej i zamachu na prezydenta Kaczyńskiego odebrali mi to miejsce na Krakowskim Przedmieściu, w którym przez kilka dni Polacy istotnie byli razem w żałobie, jak wtedy, kiedyśmy składali kwiaty i palili znicze przed amerykańską ambasadą po zamachu na World Trade Center. Tamci Amerykanie zginęli istotnie wskutek zamachu. Pod ambasadę w Warszawie przychodzili ludzie o różnych rysach twarzy, także arabskich, a jednak nikt ich stamtąd nie przeganiał, nie rozważano, czy ten śniady student to może jeden z sympatyków al Kaidy. Nikomu to nie przychodziło do głowy.

Pod Pałac Prezydencki natomiast iść już nie sposób. I nie da się ukryć, że winę za to ponoszą Prawo i Sprawiedliwość oraz Jarosław Kaczyński jako najbliższy krewny zmarłego prezydenta.

Ani razu nie zwrócił się do ludzi z apelem, żeby się uspokoili i zaczęli zachowywać godnie. Przeciwnie, i on, i Joanna Kluzik-Rostkowska powtarzają, że nie odpowiadają za poglądy innych ludzi, którzy mają prawo głosić to, co uważają za prawdę. Gdyby tak było, wolno byłoby głosić i rasizm, i faszyzm, i pochwałę zabójstw.

[srodtytul]Nie umywać rąk[/srodtytul]

Na to nie ma mojej zgody. Nie wszystko wolno. Nie wolno umywać rąk od szerzenia się fali nienawiści jednych Polaków do drugich. Nie wolno przykładać do tego ręki, a czymże innym jest unikanie potępienia takich zachowań?