Opozycjonista Franciszek

Jan Paweł II już w dziewiątym miesiącu pontyfikatu przyjechał do Polski. Jego niemiecki następca Benedykt XVI nad Renem zjawił się jeszcze szybciej. Trzeci z rzędu Nie-Włoch na stolicy św. Piotra w szóstym roku posługi nie zawitał jeszcze do rodzimej Argentyny. Tymczasem składana właśnie wizyta w Chile i Peru jest szóstą pielgrzymką na rodzimy kontynent południowoamerykański.

Rok w rok, czyli pięciokrotnie zapraszał go rodzimy episkopat. „Myślicie, że nie chciałbym przyjechać?", odpowiedział biskupom, co ujawnił publicznie następca Jorge Bergoglio w Buenos Aires kardynał Poli. Niedawno jednak purpurat wykrzyknął radośnie: „Jesteśmy w przededniu papieskiej pielgrzymki". Entuzjazm kardynała szybko ostudził rzecznik prasowy Watykanu: „Papież Franciszek nie przewiduje w tym roku odwiedzin Argentyny." Jak pogodzić ripostę rzecznika z przesłaniem papieża do narodu argentyńskiego z września 2016 roku, w którym pontifeks oświadczył, że gorąco pragnie spotkać się z rodakami? „Argentyna przeżywa okres silnej polaryzacji i napięć. I papież obawia się, że jego obecność może zostać zinstrumentalizowana do bieżącej polityki, co tylko pogłębi podziały w społeczeństwie", wytłumaczył kwadraturę koła arcybiskup Victor Manuel Fernandez. Co istotniejsze, depozytariusz jego intymnych myśli.