Debata SPEW i Rzeczpospolitej – miejsce wiatru w PEP 2050

Po pięcioletnim okresie oczekiwania jest wreszcie ustawa o OZE, w której wyznaczono ramy nowego systemu wsparcia zielonej energetyki.

– System stwarza 15-letnią perspektywę stabilnych i przewidywalnych przepływów finansowych dla nowych projektów, które okażą się najbardziej uzasadnione pod względem ekonomicznym i dzięki temu uzyskają wsparcie. Co ważne, jego wprowadzenie odbyło się przy poszanowaniu praw nabytych dotychczasowych inwestorów – podkreślał Wojciech Cetnarski, prezes Polskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej, podczas debaty organizowanej pod patronatem „Rzeczpospolitej".

OZE w miksie

Jednocześnie – na co zwrócił uwagę szef PSEW – rozwojowi odnawialnych źródeł w kolejnych latach ton nadawał będzie minister gospodarki poprzez rozporządzenia wykonawcze do ustawy w zakresie ceny referencyjnej w aukcjach, stanowiących podstawę nowego systemu, jak i wolumenu zamawianej co roku energii z takich instalacji.

W tej sytuacji niezwykle istotne jest określenie miejsca zielonej energetyki, w tym najdynamiczniej dziś rozwijającej się technologii wiatrowej, w długoterminowej perspektywie wyznaczonej Polityką energetyczną Polski do 2050 r. (PEP 2050). Tym bardziej że nie tylko stoimy przed wyzwaniem osiągnięcia unijnego celu do 2020 r. w zakresie rozwoju OZE do poziomu 15 proc. w całkowitym zużyciu, ale KE już wyznaczyła nowy cel – 27 proc. do 2030 r.

Już dziś mamy 3,8 GW mocy zainstalowanej w samych farmach wiatrowych. A według Krajowego Planu Działań do 2020 r. mamy podwoić tę wartość. Dla branży, która rozwijała się dotąd w tempie ok. 600 MW rocznie, oznacza to konieczność kontraktowania w nowym systemie ok. 1000 MW rocznie.

Resort gospodarki opublikuje PEP 2050 do końca tego roku. Czeka bowiem na ustalenia szczytu klimatycznego w Paryżu. – W dokumencie znajdą się wyznaczniki w zakresie rozwoju źródeł odnawialnych w zużyciu energii brutto. Ambitne cele stawiane przez KE do 2030 r. będą w nim odzwierciedlone ponad wielkości wyznaczone do 2020 r. – zadeklarował Janusz Pilitowski, dyrektor departamentu energii odnawialnej w MG.

W toku prac resort bierze pod wagę raporty m.in. Agencji Rozwoju Energetyki (ARE) i Międzynarodowej Agencji Energetyki Odnawialnej (IRENA). Niektóre wnioski z mapy drogowej, którą wraz z MG tworzy ta druga, zaprezentowano podczas debaty.

– Jeśli zapotrzebowanie na energię do 2030 r. wzrośnie o 40 proc., to w scenariuszu podstawowym udział OZE w miksie może zaspokajać jedną czwartą zapotrzebowania na energię dla samego sektora energetycznego. To oznacza 28 GW mocy zainstalowanej, w tym 16 GW w wietrze na lądzie i morzu – mówił dr Deger Saygin z IRENA. Do 2030 r. taki system – jak szacował – będzie nas kosztował ok. 6 mld zł rocznie, ale dostarczy 10,5 mld zł rocznie potencjału do oszczędności.

Dywersyfikacja źródeł

Dyskutanci mieli trudności z odpowiedzią na pytanie, jak powinien wyglądać krajowy cel w OZE w perspektywie 15-letniej. Większość nie miała wątpliwości, że będzie on wyższy niż 20 proc. Część widziała go raczej o 5 pkt proc. wyżej. Wszyscy zgodzili się co do tego, że potrzebna jest dywersyfikacja miksu paliw konwencjonalnych i odnawialnych, a także równomierny rozwój tych ostatnich.

– Jest miejsce zarówno dla węgla, jak i odnawialnych źródeł, w tym wiatru jako najtańszej dziś technologii OZE. Każdy ma swoje miejsce w systemie, bo jedna technologia nie zastąpi drugiej – tłumaczył Paweł Smoleń, partner Deloitte Consulting. Jego zdaniem idziemy w kierunku energetyki rozproszonej, opartej na budowaniu hybrydowych systemów, także na poziomie lokalnym, czyli np. na bazie biogazu z wiatrem. – Tego pociągu nie da się zatrzymać, a kto do niego nie wsiądzie, przegapi swoją szansę – mówił Smoleń. Wskazywał przy tym przykłady koncernów niemieckich przeżywających kłopoty związane z transformacją tamtejszej energetyki, w tym dzielącego się właśnie biznesu E.ON.

– Dziś mamy 48 GW mocy wiatrowych na całym świecie. Duże nadzieje wiążemy także z Polską, gdzie na razie mamy 161 MW, ale szukamy nowych inwestycji – zapewniał Nihat Hunerli z E.ON Climate&Renewables, prezentując plany koncernu. W tym celu niedawno stworzono biuro w Lublinie, które jest trzecim takim ośrodkiem firmy w Polsce po Szczecinie i Warszawie.