Aktualizacja: 04.12.2017 07:35 Publikacja: 03.12.2017 21:00
Foto: Fotorzepa, Robert Gardziński
Z planów budowy wielkiego Warsaw City, centrum giełdowo-finansowego Europy Środkowo-Wschodniej, nic już nie zostało, a krajowy parkiet ma coraz mniej do zaoferowania i firmom, i inwestorom. W tym roku z GPW zniknęło aż 17 spółek. Niedługo zapewne pożegnamy kolejne, m.in. meblowy Paged, chemiczny Synthos, dewelopera Robyg czy Emperię, właściciela sieci supermarketów Stokrotka.
Zniechęcają do giełdy rosnące koszty i wymogi informacyjne, które oznaczają odkrywanie się przed konkurencją. W dobie łatwego i taniego kredytu giełda przestała być też najlepszym miejscem na pozyskanie finansowania. Do wykupu firm zachęcają niskie wyceny samych spółek. Notowania na GPW od czasu kryzysu z lat 2007–2009 nie wzrosły tak jak na giełdach światowych. Polacy są nieufni i gdy raz się zrażą, prędko nie wracają na parkiet. Utwierdzają ich w tym politycy, którzy wciąż majstrują przy rynku kapitałowym. Po skoku na OFE przez ekipę PO–PSL, która zmusiła je do wyprzedaży akcji, nie mamy żadnych gwarancji, że rząd PiS reszty aktywów OFE prędzej czy później nie znacjonalizuje.
GUS opublikował właśnie dane na temat stanu polskiej gospodarki w II kwartale. I nie są to wcale dane bardzo optymistyczne, choć na pierwszy rzut oka mogą się takie wydawać.
Raty kredytów wyższe nawet o połowę? Choć prawdopodobieństwo takiego scenariusza nie jest dziś wysokie, nie jest on jednak niemożliwy.
Homo oeconomicus zaczął być prezentowany jako „bezduszna" i „agresywna" maszyna do kalkulowania kosztów i korzyści, działająca wedle zasady, że ekonomiczny cel, czyli maksymalizacja własnych korzyści, uświęca środki.
Nikt od 20 lat tak bardzo nie nakręcił wzrostu cen w Polsce, jak pandemia pod rękę z lekceważącą inflację Radą Polityki Pieniężnej.
Bank zachęca rodziców do wprowadzenia swoich dzieci w świat finansów. W prezencie można otrzymać 200 zł dla dziecka oraz voucher na 100 zł dla siebie.
Analiza skutków rządów 50 populistycznych liderów, w różnych okresach i krajach, wykazała, że ich ambitne plany kończą się nieodmiennie trwałym spowolnieniem wzrostu.
Czy prawo do wypowiedzi jest współcześnie nadużywane, czy skuteczniej tłumione?
Z naszą demokracją jest trochę jak z reprezentacją w piłkę nożną – ciągle w defensywie, a my powtarzamy: „nic się nie stało”.
Trudno uniknąć wrażenia, że kwalifikacja prawna zdarzeń z udziałem funkcjonariuszy policji może zależeć od tego, czy występują oni po stronie potencjalnych sprawców, czy też pokrzywdzonych feralnym postrzeleniem.
Niektóre pomysły na usprawnienie sądownictwa mogą prowadzić do kuriozalnych wręcz skutków.
Hasło „Ja-ro-sław! Polskę zbaw!” dobrze ilustruje kłopot części wyborców z rozróżnieniem wyborów politycznych i religijnych.
Ugody frankowe jawią się jako szalupa ratunkowa w czasie fali spraw, przytłaczają nie tylko sądy cywilne, ale chyba też wielu uczestników tych sporów.
Współcześnie SLAPP przybierają coraz bardziej agresywne, a jednocześnie zawoalowane formy. Tym większe znacznie ma więc właściwe zakresowo wdrożenie unijnej dyrektywy w tej sprawie.
To, co niszczy demokrację, to nie wielość i różnorodność opinii, w tym niedorzecznych, ale ujednolicanie opinii publicznej. Proponowane przez Radę Ministrów karanie za „myślozbrodnie” to znak rozpoznawczy rozwiązań antydemokratycznych.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
