Umowy terminowe: gwóźdź do trumny sadownictwa

W ostatnich dniach minister rolnictwa ogłosił, iż jednym z rozważanych rozwiązań jest wprowadzenie, w drodze rozporządzenia, obowiązku zawierania umów terminowych (np. na 1 rok) oraz obowiązku zawierania tychże z odpowiednim wyprzedzeniem (np. sześć miesięcy przed pierwszą dostawą). W ocenie ministerstwa taka regulacja prawna mogłaby rozwiązać problem niskich cen owoców.

Nic bardziej mylnego. To pozornie rozsądne rozwiązanie kryje w sobie pułapkę, która może stać się ostatnim gwoździem do trumny polskiego sadownictwa. Problem tkwi w obecnie obowiązujących regulacjach, a w szczególności artykule 38q ust. 1 ustawy o organizacji niektórych rynków rolnych. Wymaga on pod groźbą surowej kary, aby każda umowa na dostawę produktów rolnych zawierała konkretnie określoną cenę – w sposób stały lub współczynnikowy. W przypadku większości owoców miękkich i jabłek określenie konkretnej ceny na cały sezon w ramach jednej umowy terminowej jest niewykonalne. Gdyby stworzenie takiej uniwersalnej formuły ceny było możliwe, to jej pomysłodawca z pewnością byłby najbogatszym człowiekiem na ziemi i laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii.