Zajmujący się higieną radiacyjną Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny, uzgodnił przedłożony przez centrum medyczne NZOZ projekt pracowni rentgenowskiej. Po przeprowadzonej kontroli zdecydował się również na wydanie decyzji, w której zezwolił na jej uruchomienie. Zakres pracy gabinetu obejmował diagnostykę medyczną, ogólnodiagnostyczną, w której został zainstalowany aparat RTG z 2012 roku, wraz ze stołem i statywem.
Tego samego dnia PWIS wydał także decyzję zezwalającą NZOZ na uruchomienie i stosowanie tego urządzenia do celów diagnostyki medycznej.
Po kilku miesiącach organ zwrócił się do Głównego Inspektora Sanitarnego z wnioskiem o stwierdzenie nieważności swojej decyzji, zezwalającej na uruchomienie gabinetu, z uwagi na jej istotną wadę formalną. Jego zdaniem było nią niezapewnienie odpowiedniej odległości źródła promieniowania od najbliższej ściany.
PWIS wskazał również, na konieczność równoczesnego wycofania z obrotu decyzji zezwalającej na uruchomienie aparatu RTG, gdyż w przypadku stwierdzenia nieważności decyzji zezwalającej na uruchomienie pracowni, decyzja zezwalająca na aparat będzie zawierała oczywistą wadę prawną. W sprawie brakować będzie bowiem faktycznego gabinetu, gdzie urządzenie mogłoby bezpiecznie funkcjonować.
Organ wskazał przy tym na zapisy rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznej pracy z urządzeniami radiologicznymi. Według nich, aparaty rentgenowskie w pracowni RTG instaluje się tak, aby odległość źródła promieniowania, tj. ogniska lampy od najbliższej ściany wynosiła, co najmniej półtora metra metra, przy pionowym kierunku wiązki promieniowania. Tymczasem PWIS swoją decyzją usankcjonował sytuację, w której odległość ta nie została zachowana. Zdaniem organu, brak bezpiecznej odległości stanowił okoliczność do stwierdzenia nieważności obu wydanych decyzji.
