Elewacja pełna elegancji

Stają się one coraz doskonalsze, warto wiedzieć, jak je rozróżnić i na co zwrócić uwagę.

Tynki strukturalne produkowane są z różnych surowców oraz w oparciu o różne spoiwa, mają więc różne parametry, a także przeznaczenie. Największym wymaganiom sprostać muszą tynki elewacyjne. Mają, po pierwsze, chronić ściany zewnętrzne przed niekorzystnym wpływem warunków atmosferycznych, po drugie zaś – zdobić elewacje.

Jako materiały cienkowarstwowe wymagają równego podłoża. Zapewnić je można, stosując jako podkład tradycyjne tynki cementowe lub cementowo-wapienne. Takie podkłady przygotowywać można bezpośrednio na placu budowy, lepiej jednak stosować mieszanki tynkarskie przygotowane fabrycznie. Zapewniają one znacznie lepsze parametry techniczne. Co więcej, do ich nakładania użyć można agregatu, co niewątpliwie przyspieszy pracę. Na tak wyrównanym podłożu pod tynki cienkowarstwowe zawsze należy stosować wskazane przez producenta konkretne podkładowe masy tynkarskie.Cienkowarstwowe tynki strukturalne charakteryzuje różnorodność faktur, bogactwo kolorystyki i własności spoiw. Projektant i inwestor mają więc do dyspozycji tynki mineralne i akrylowe, silikatowe oraz silikonowe. Jest więc z czego wybierać. Aby jednak ten wybór był właściwy, warto poznać podstawowe właściwości poszczególnych typów tych materiałów.

[srodtytul]Tanie, a trwałe[/srodtytul]

Najtańsza propozycja wśród wypraw cienkowarstwowych to tynk mineralny na bazie cementu. Pomimo niskiej ceny stanowi jedno z najtrwalszych rozwiązań – tynk utwardza się bowiem wraz z upływem czasu. Takie tynki produkowane są w postaci suchej mieszanki cementu, kruszywa i różnego rodzaju dodatków zmniejszających wodochłonność. Mają wysoki odczyn pH i samodzielnie bronią się przed korozją biologiczną, czyli obrastaniem przez glony i grzyby. Niestety, alkaliczny charakter tych tynków ogranicza możliwość fabrycznego ich barwienia do kilku pastelowych kolorów.

Amatorów kolorowych elewacji nie powinno to jednak stresować, gdyż równie dobre rozwiązanie to zakup białego tynku mineralnego i pomalowanie go dowolną farbą elewacyjną. Najlepsza będzie farba silikatowa, i to z trzech powodów. Po pierwsze, można nią malować tynk już po dwóch dniach od jego nałożenia. Po drugie zaś, nie ogranicza ona paroprzepuszczalności tynku; po trzecie, wnikając w strukturę tynku, dodatkowo go wzmacnia.

Kolorową wyprawę tynkarską przy stosunkowo niskiej cenie da otynkowanie elewacji specjalnym mineralnym tynkiem do malowania i pokrycie go farbą silikatową. Warto też pamiętać, że wysoka paroprzepuszczalność tynków mineralnych pozwala stosować je na budynkach ocieplonych wełną mineralną.

[srodtytul]Kiedy warto puścić parę [/srodtytul] Tynki silikatowe również należą do grupy tynków mineralnych. Tu jednak spoiwem jest nie cement, a potasowe szkło wodne. Dostępne są jako masy gotowe do użycia. One również mają wysokie pH, które chroni je przed porastaniem glonami bądź grzybem, a także bardzo wysoką paroprzepuszczalność. Kolorystyka tynków silikatowych stanowi ofertę bogatszą niż w przypadku zapraw mineralnych na bazie cementu, ale daleko jej do gamy barw tynków akrylowych i silikonowych.

Najmocniejszą stroną tynków silikatowych jest wspomniany wysoki poziom paroprzepuszczalności, dzięki niemu bowiem stosować je można na ścianach o małym oporze dyfuzyjnym, np. z betonu komórkowego, gdzie nie sprawdziłyby się tynki akrylowe. Tynki mineralne – i cementowe, i silikatowe – są obojętne elektrostatycznie. Oznacza to, że drobiny kurzu nie są przez nie przyciągane, a jak już przylgną, to spływająca woda bez trudu je ze sobą zabierze.

[srodtytul]Zalety elastyczności[/srodtytul]

Tynki akrylowe, tak jak silikatowe, produkowane są jako masy gotowe do użytku. Spoiwo w tego typu tynkach stanowi wodna dyspersja żywic syntetycznych. Zapewnia ona tynkowi paroprzepuszczalność, jednak na niższym poziomie niż w przypadku tynków mineralnych.