Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 1 czerwca 2022 r.
Sprawa dotyczyła podatniczki, która w 2018 r. wystąpiła o interpretację przepisów o PIT w zakresie możliwości skorzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej. Jej wątpliwości miały związek ze sprzedażą działki, która co do zasady podlegała opodatkowaniu, bo od końca roku jej nabycia do sfinalizowania transakcji nie upłynęło jeszcze pięć lat. Podatniczka pieniądze ze sprzedaży zamierzała wydać na własne cele mieszkaniowe, a w takiej sytuacji co do zasady możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia podatkowego. Niemniej kobieta postanowiła upewnić się m.in., czy wydatek na zakup przynależności – tj. komórki lokatorskiej – nieruchomości lokalowej będącej jej własnością i w której mieszka, może być uznany za wydatek na własne cele mieszkaniowe. W konsekwencji, czy będzie objęty zwolnieniem z art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy o PIT.
Fiskus takiej możliwości nie widział. Przypomniał, że zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy o PIT za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się m.in. wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w nim, a także na nabycie gruntu (udziału) albo prawa użytkowania wieczystego gruntu (udziału), związanych z tym lokalem. Przepis ten wymienia jednak wyłącznie lokal mieszkalny oraz grunt lub prawo wieczystego użytkowania gruntu związane z tym lokalem.
Jak tłumaczyli urzędnicy, nie ma w nim mowy o innych pomieszczeniach lub miejscach, nawet jeśli znajdują się w tym samym budynku co lokal mieszkalny. Miejsce ich położenia nie czyni z nich bowiem lokalu mieszkalnego, a tylko ten wymienił w katalogu wydatków ustawodawca.
Zatem w ocenie fiskusa nie będzie stanowić wydatku na własne cele mieszkaniowe ten poniesiony na zakup komórki lokatorskiej jako przynależności do lokalu mieszkalnego, w sytuacji gdy następuje na podstawie odrębnej czynności prawnej.
