Co zrobić, gdy podnoszą opłaty za nieruchomość

Stawki opłat zależą od wartości rynkowej nieruchomości, stanowią bowiem jej ułamek (od 0,3 do 3 procent w zależności od sposobu wykorzystania działki). Najwyższe stawki płaci się za tzw. pozostałe nieruchomości gruntowe (w tym te przeznaczone pod handel), turystyka jest wyceniana na 2 proc., cele rolne i realizacja obiektów infrastruktury technicznej – 1 proc.

[srodtytul]Raczej pełne kwoty[/srodtytul]

Z powodu ograniczonego katalogu celów, które pozwalają skorzystać z ulg w opłatach, przedsiębiorcy nie mają raczej szans na ich obniżkę (wyjątkiem mogą być przypadki realizacji urządzeń technicznych). Na czym polega obniżka? Gdy powinna obowiązywać stawka 3 proc., to obniża się ją o 50 proc., gdy nieruchomość jest wpisana do rejestru zabytków. Bonifikatę można jednak stracić, gdy przed upływem dziesięciu lat od ustanowienia użytkowania wieczystego dokonało się jego zbycia.

[srodtytul]Trzeba poinformować[/srodtytul]

Wysokość opłat rocznych za użytkowanie wieczyste może się zmieniać nawet corocznie, w zależności od zmiany (w praktyce jej wzrostu) wartości nieruchomości. Opłaty mogą też drastycznie wzrosnąć – nierzadko o kilkaset procent – jeśli nie były zmieniane od np. 15 lat. Co się dzieje, gdy opłaty mają zostać podwyższone? Jeszcze przed upływem poprzedniego roku właściciele nieruchomości – Skarb Państwa, gmina, powiat, województwo – powinni przesłać użytkownikowi wieczystemu informację o podwyżce. Często zawiadomienia o nowych opłatach przychodzą już w miesiącach wiosennych i letnich, a nie dopiero w grudniu. Zgodnie z art. 77 ust. 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=13D0C4BA47346A7E2A89DC52F68BA130?id=175872]ustawy o gospodarce nieruchomościami (DzU z 2004 r. nr 261, poz. 2603 ze zm.)[/link] aktualizacji opłaty nie da się zrobić bez operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę. Brak operatu albo jego sporządzenie już po wypowiedzeniu dotychczasowych stawek to dobry pretekst do kwestionowania podwyżki.

[srodtytul]Można się nie zgodzić[/srodtytul]

Użytkownik wieczysty ma 30 dni na zakwestionowanie nowej opłaty. Powinien wnieść do samorządowego kolegium odwoławczego wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest niezasadna albo uzasadniona w innej wysokości. Dlatego najważniejszym dowodem może być konkurencyjny operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego na zlecenie firmy.

[b]Głównym powodem kwestionowania podwyżek mogą być kwestie ekonomiczne. Uiszczenie opłat do końca marca oznacza dla wielu firm spore wyzwanie dla ich budżetów, zwłaszcza gdy mają kilka takich nieruchomości, [/b]a podwyżki były znaczące. Co daje więc odwołanie do SKO? Opłaty uiszcza się nadal w starej wysokości. Nowe stawki trzeba płacić dopiero po prawomocnym zakończeniu sprawy (np. ostatecznym wyroku sądowym, bo od orzeczenia SKO przysługuje sprzeciw, który wnosi się do sądu cywilnego). W praktyce więc firma zyskuje na sporze to, że nie musi uiszczać odsetek od niezapłaconych nowych stawek, które stają się wymagalne dopiero z chwilą uprawomocnienia się wyroku sądowego. [b]Tak wynika z uchwały Sądu Najwyższego z 23 czerwca 2005 r. (III CZP 37/05)[/b]. Dotyczy to sytuacji, gdy sąd zmienił wysokość opłaty, czyli w praktyce ją obniżył.

Mając swój operat szacunkowy, można przed SKO lub sądem zawrzeć ugodę (pozwala na to art. 79 ustawy) i ustalić inne, bardziej korzystne stawki opłat, o ile oczywiście zgodzi się na to druga strona sporu, czyli urzędnicy.

[srodtytul]Gdzie po bonifikatę[/srodtytul]

Firma mająca użytkowanie wieczyste może się starać o obniżenie stawek opłat. Bonifikata jest obowiązkowa, gdy obowiązują stawki 3 proc. opłaty rocznej, a nieruchomość jest wpisana do rejestru zabytków. Upust wynosi wtedy 50 proc. Za zgodą wojewody, rady gminy, powiatu albo sejmiku wojewódzkiego (zależnie od tego, kto jest właścicielem) możliwe są też bonifikaty przy działalności mieszkaniowej, niekomercyjnej lub realizacji urządzeń technicznych. Ich wysokość ustala się indywidualnie. Wszystkie bonifikaty i sposoby uiszczania opłat są zapisane w umowie. Bonifikatę się traci, jeśli w ciągu dziesięciu lat dokona się zbycia użytkowania wieczystego (nie chodzi zresztą tylko o sprzedaż) lub wykorzysta nieruchomość na cele inne niż uzasadniające udzielenie bonifikaty.