Niecodzienne badania przeprowadzili naukowcy z wydziału neurologii Beth Israel Deaconess Medical Center w Bostonie. Odkrycia dokonano przy okazji badań nad rozwojem chorób Alzheimera i Parkinsona. Zespołem kierował prof. Andrew Lim. O wynikach pracy informuje listopadowy numer specjalistycznego pisma „Annals of Neurology".
Badacze z Bostonu analizowali rytm dobowy, tak zwany zegar biologiczny, 1200 nieżyjących już osób, które wcześniej wyraziły na to zgodę. Naukowcy dysponowali ich genotypami oraz dokładną godziną zgonu, ponieważ ludzie ci zdecydowali się przeznaczyć swoje mózgi na potrzeby badań naukowych.
Na podstawie dokładnej analizy okazało się, że osoby chętnie wstające rano nie umierają o podobnej porze do tych, które rano budzą się z trudem. Za tę tendencję odpowiedzialny jest konkretny gen.
W genie możliwych jest kilka kombinacji nukleotydów. Nukleotyd to podstawowy składnik budulcowy kwasów nukleinowych DNA. Jest zbudowany między innymi z zasad azotowych – adeniny (A), guaniny (G), cytozyny (C), tyminy (T). Jeśli w genie występuje kombinacja A-A (adenina-adenina), to człowiek woli wstawać rano, przy kombinacji G-G (guanina-guanina) – przeciwnie. Kombinacja A-G (adenina-guanina) sytuuje człowieka pomiędzy dwoma wyżej wymienionymi typami.
Z zestawienia genomu i czasu zgonu próby statystycznej liczącej 1200 osób wynika, że ludzie, u których występuje A-A, umierają późnym rankiem, przed godziną 11. Natomiast zgon posiadaczy kombinacji G-G następuje z reguły sześć godzin później, przed 18.
