Leży ono we wschodniej Syrii (obecnie Tell el Harrini). Kierujący wykopaliskami dr Pascal Butterlin powiedział, że choć teksty odciśnięte na glinianych tabliczkach nie zostały jeszcze przetłumaczone, już po wstępnych oględzinach zanosi się na to, że pomogą poznać imiona bóstw czczonych w Mari.Oprócz tabliczek z pismem, w trakcie wykopalisk wydobyto cztery statuetki (kość, terakota, brąz), wszystkie pochodzą także z III tysiąclecia p.n.e. Jedna z nich, wysokości 20 cm, przedstawia człowieka w pozycji modlitewnej.
Jest to najbardziej wartościowe odkrycie na tym stanowisku od blisko 40 lat
Zdaniem archeologów jego głowa została celowo zniszczona, prawdopodobnie stało się to w 1757 roku p. n. e., gdy miasto Mari zostało zdobyte i splądrowane przez najeźdźców z Babilonu, wbrew traktatowi pokojowemu łączącemu te dwa ośrodki. Mimo że intensywne wykopaliska w Mari prowadzone są bez przerwy od ponad 70 lat, jest to najbardziej wartościowe, choć nie najbardziej spektakularne odkrycie od 40 lat .
W ubiegłym roku ekipa pod kierunkiem dr. Butterlina odnalazła w starożytnym Mari grobowiec sprzed 4500 lat, a w nim między innymi złotą biżuterię podobną do tej, którą znaleziono w słynnym Ur, w południowo-zachodnim Iraku. Mari zostało odkryte w 1933 roku przez zespół francuskich badaczy pod kierunkiem Andre Parrota, który rozpoczął tam systematyczne wykopaliska. Od tego czasu stanowisko to badają archeolodzy francuscy. Piszą o nim podręczniki archeologii, znane jest ze wspaniałych budowli, świątyń, królewskiego pałacu o powierzchni 2,4 hektara z dziedzińcem o wymiarach 50 x 33 m.
W pałacu odnaleziono archiwum glinianych tabliczek, zapisanych pismem klinowym, zawierających teksty urzędowe i handlowe z czasów Hammurabiego (1792 – 1750 p. n. e.). Był to kwitnący ośrodek w północnej Mezopotamii, nad Eufratem.Od trzeciego tysiąclecia Mari było centrum handlowym i politycznym. Najpierw władali nim Sumerowie, potem Akadyjczycy i Asyryjczycy; największe znaczenie osiągnęło na przełomie XIX i XVIII wieku p. n. e. Zdobyte przez Hammurabiego w 1757 roku p.n.e., stopniowo popadało w ruinę.
