Sztuczne nerki, czyli aparaty do hemodializy, utrzymują przy życiu pacjentów cierpiących na przewlekłą niewydolność nerek. W Polsce dzięki takim urządzeniom żyje kilkanaście tysięcy ludzi. Muszą oni (zazwyczaj trzy razy w tygodniu) zgłaszać się do ośrodka, gdzie są podłączani na kilka godzin do stacjonarnej sztucznej nerki. Jest to dla pacjentów bardzo uciążliwe. Dlatego naukowcy starają się opracować sztuczną nerkę przenośną. Ktoś, kto nosiłby taki aparat, nie musiałby co kilka dni zgłaszać się do ośrodka zdrowia.
Aparat, który na łamach czasopisma „Lancet” prezentuje dr Andrew Daveport, waży pięć kilogramów. Został wstępnie przetestowany przez pięciu mężczyzn i trzy kobiety cierpiące na ciężką, przewlekłą niewydolność nerek. Urządzenie jest tak skonstruowane, by nie przeszkadzać w codziennych czynnościach. Wśród ośmiu pacjentów uczestniczących w testach kilku nawet zdrzemnęło się podczas dializy – widać aparat musi być wygodny.
Pierwsze próby urządzenia były krótkie. Trwały do ośmiu godzin. W przypadku niektórych pacjentów musiały zostać przerwane już po czterech godzinach z powodu zatoru w systemie. Ten problem naukowcy z Wielkiej Brytanii będą musieli jeszcze rozwiązać.
Prócz tego aparat funkcjonował jak należy, oczyszczał krew pacjentów i nie powodował żadnych efektów niepożądanych.
Jak pisze „Lancet”, sama intensywność dializy była znacznie niższa niż w przypadku standardowego urządzenia stacjonarnego. Ale ponieważ docelowo przenośna sztuczna nerka ma funkcjonować bez przerwy, jak prawdziwa nerka, mniejsza jej wydajność zostanie z nawiązką zrekompensowana.
