W 1993 roku w pracowni Grzegorza Kowalskiego miały miejsce słynne obrony dyplomów. Wtedy to m.in. Katarzyna Kozyra pokazała „Piramidę zwierząt", Jacek Markiewicz „Adorację", a Paweł Althamer po prostu wyszedł, zostawiając swoją rzeźbę i film o wyjściu w las, jednocześnie otwierając wydział rzeźby, a niejako i samą Akademię Sztuk Pięknych na nowe media i inne wyzwania wobec sztuki w przestrzeni społecznej. W tym okresie narodziła się polska sztuka krytyczna. W 2014 roku, czyli blisko 20 lat później i 25 lat po transformacji ustrojowej, sztuka krytyczna jest już w głównym nurcie. Powstały i okrzepły instytucje, które ją dostrzegły i doceniły (zwłaszcza MSN, niestety wciąż bez siedziby). Wychowankowie Kowalni mają wystawy w najlepszych międzynarodowych muzeach.
Kto nie pije, ten kapuje. Kto nie lubi, ten kołtun
Naprawdę bardzo bym chciała, żeby ta książka mi się spodobała. Ale tak się nie stało, pomimo że nie jest ani zła, ani zbędna. Co więc jest nie tak? Zacznijmy od początku - pisze Ewa Stusińska na Xiegarnia.pl.
W 1993 roku w pracowni Grzegorza Kowalskiego miały miejsce słynne obrony dyplomów. Wtedy to m.in. Katarzyna Kozyra pokazała „Piramidę zwierząt", Jacek Markiewicz „Adorację", a Paweł Althamer po prostu wyszedł, zostawiając swoją rzeźbę i film o wyjściu w las, jednocześnie otwierając wydział rzeźby, a niejako i samą Akademię Sztuk Pięknych na nowe media i inne wyzwania wobec sztuki w przestrzeni społecznej. W tym okresie narodziła się polska sztuka krytyczna. W 2014 roku, czyli blisko 20 lat później i 25 lat po transformacji ustrojowej, sztuka krytyczna jest już w głównym nurcie. Powstały i okrzepły instytucje, które ją dostrzegły i doceniły (zwłaszcza MSN, niestety wciąż bez siedziby). Wychowankowie Kowalni mają wystawy w najlepszych międzynarodowych muzeach.
