Zdjęcia, w większości dotąd niepublikowane, pochodzą z Narodowego Archiwum Cyfrowego. Podzielono je na sześć rozdziałów „Budujemy nowy dom", „Znów na Starówce", „Czas pochodów i defilad", „Życie miasta", „Warszawa niedziela", „Odwilż". Jest po tych wywoławczych hasłach widać , że to opowieść pełna kontrastów , bo taki był tamten czas twardego reżimu i radosnej odwilży.
Z jednej strony komunistycznej propagandy i socrealizmu, z drugiej nowych nadziei wraz ze złagodzeniem politycznego kursu, czego znakiem jest na prezentowanych zdjęciach historyczny wiec poparcia dla Władysława Gomułki na placu Defilad w październiku 1956, jak i uwolnienie kardynała Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski,.
Warszawa lat 50. jest ciągle wielkim placem budowy,. Jeszcze w wielu miejscach straszą ruiny, a jednocześnie przybywa nowych obiektów. „Budujemy nowy dom, jeszcze nowy dom..." - to refren najbardziej znanej wtedy piosenki. Największą dumą jest odbudowa Starówki i Nowego Światu. Powstają Trasa W-Z i nowe dzielnice, jak Muranów i Stadion Dziesięciolecia, oddany do użytku w 1955, otwarte zostają kino Praha i kino Moskwa. Na odbudowę stolicy składa się całe społeczeństwo zgodnie z hasłem „Cały naród buduje swoją stolicę".
Część nowej architektury w socrealistycznym stylu ma charakter propagandowy, jak Plac Konstytucji i Pałac Kultury i Nauki - niechciany moskiewski prezent, zaprojektowany przez radzieckiego architekta Lwa Rudniewa i noszący wówczas imię Józefa Stalina.
Albo Dom Partii, wzniesiony za obligatoryjne składki całego społeczeństwa. Autorka wstępu do albumu – znana aktorka Krystyna Sienkiewicz przypomina związany z PKiN dowcip krążący w tamtych latach w Warszawie: „ – Co widzisz, kiedy odwrócisz się od budynku partii? Z tyłu w d... masz partię, a z przodu Nowy Świat."
