Jest znakomita w rolach kobiet silnych, majestatycznych i tak samo przekonująca, gdy wciela się w bohaterki rozpaczliwie niepewne siebie i stłamszone przez życie. Ta wszechstronność charakteryzuje tylko wielkie aktorki. A Blanchett bez wątpienia do nich należy.
Kiedy reżyser "Elizabeth" Shekhar Kapur szukał odtwórczyni głównej roli, trafił na zwiastun "Oscara i Lucindy" z udziałem obiecującej, ale znanej głównie z teatru Australijki. Kapur nie musiał nawet oglądać całego filmu, zwiastun wystarczył, by zdecydować, że oto znalazł idealną kandydatkę. - Nie miałem żadnych wątpliwości - mówił potem. - Szukałem kogoś, kto mógłby żyć zarówno 400 lat temu, jak i współcześnie, być poza czasem - jak duch. To przecież jej twarz. Nawet dziś, kiedy patrzę na Cate, myślę, że ona jest inna, jakby pochodziła z obcej planety... Po dziesięciu latach Kapur i Blanchett znowu spotkali się na planie, żeby zrealizować sequel "Elizabeth - The Golden Age", kolejną część historycznego fresku opowiadającego dalsze losy jednej z najciekawszych kobiet i monarchiń w historii świata. Film, który niedawno miał swoją premierę na festiwalu w Toronto, zbiera świetne recenzje, a o głównej roli mówi się, że może przynieść Cate Oscara. Gwiazda po cichu pewnie liczy na rewanż za przegraną przy pierwszym podejściu - w 1998 r. była za rolę Elżbiety nominowana do statuetki, ale przegrała z Gwyneth Paltrow ("Zakochany Szekspir").
Od początku jej żywiołem był teatr. Aktorka przyznaje, że nawet w filmie najbardziej odpowiadają jej długie ujęcia kręcone na sposób teatralny, kocha też pracę zespołową. Dlatego tak lubi spotykać się przy kolejnych realizacjach z ludźmi, z którymi już pracowała i do których ma zaufanie.
-W teatrze to normalne, codziennie spotykamy się w tym samym gronie, razem coś przeżywamy. W filmie nie ma wielu podobnych okazji - dlatego są tak cenne -uważa aktorka.
Urodziła się w Melbourne 14 maja 1969 r. Kiedy miała dziesięć lat, ojciec Amerykanin zmarł na atak serca. To było jej najbardziej bolesne przeżycie z dzieciństwa. Początkowo, zachęcana przez matkę, wiązała przyszłość z muzyką i grą na fortepianie. W końcu jednak zdecydowała się na aktorstwo. Po skończeniu college'u postanowiła trochę pozwiedzać świat. Kiedy była w Egipcie, statystowała w filmie o bokserach - nie było to może najprzyjemniejsze doświadczenie, ale też nie na tyle traumatyczne, żeby zniechęcić ją do grania. Ukończyła prestiżowy National Institute of Dramatic Art w Melbourne. Potem przez kilka lat występowała na różnych australijskich scenach, odnosząc wielkie sukcesy -w 1993 r. otrzymała dwie najważniejsze nagrody: dla najlepszej debiutantki i dla najlepszej aktorki teatralnej.
