Catherine Zeta-Jones – na dobre i na złe z Michaelem Douglasem

Catherine bardzo przeżyła wiadomość o chorobie męża. W jednym z wywiadów przyznała, że była kompletnie zdruzgotana i wściekła na lekarzy, którzy tak późno wykryli u Michaela raka – gdy nowotwór był już w stadium zaawansowanym. Zareagowała, jak chyba każdy w podobnej sytuacji.

Ale 41-letnia Zeta-Jones nie jest typem kobiety, która łatwo się poddaje. Przez cały czas stała u boku męża, wszędzie pojawiali się razem, jeśli tylko pozwalał na to stan Michaela. Kiedy w listopadzie gazety opublikowały zdjęcia uśmiechniętych małżonków podczas wypadu z dziećmi do Disneylandu, stało się jasne, że najgorsze minęło i Douglas wraca do zdrowia.

Catherine zawsze deklarowała, że życie rodzinne jest dla niej ważniejsze od kariery. Nie przeszkodziło jej to wszakże w odniesieniu kilku spektakularnych zawodowych sukcesów – np. w zdobyciu Oscara za rolę drugoplanową w ekranizacji głośnego broadwayowskiego musicalu „Chicago" (2002).

Jej przygoda z aktorstwem zaczęła się w ojczystej Walii na Wyspach Brytyjskich. Urodziła się w Swansea, ale wychowała w niewielkim portowym miasteczku Mumbles. Od dziecka uczyła się tańca i śpiewu, występowała w zespole ludowym i teatrze amatorskim, była mistrzynią w stepowaniu. Wciąż jest bardzo przywiązana do swoich korzeni. Brata zatrudniła jako agenta, kultywuje wyniesione z domu tradycje, a swoje dzieci nauczyła języka walijskiego.

Mając 15 lat, za zgodą rodziców rzuciła szkołę i przeniosła się do Londynu. Występowała na West Endzie, m.in. w musicalu „42 ulica". Na krótko wyjechała do Francji, gdzie zadebiutowała rolą Szeherezady w filmie „Baśń tysiąca i jednej nocy" (1989). Popularność przyniósł młodej aktorce udział w serialu „The Darling Buds of May" (1991). Zagrała też m.in. w filmie „Kolumb odkrywca" (1992), komedii „Awantura o spadek" (1993), telewizyjnej wersji „Titanica" (1996) i miniserii „Katarzyna Wielka" (2000).

Przełomem w karierze okazała się przygodowa superprodukcja „Maska Zorro" (1998) w reżyserii Martina Campbella, gdzie Catherine partnerowali Anthony Hopkins i Antonio Banderas. – Po roli Eleny stałam się obywatelką świata, a ludzie zaczęli zwracać się do mnie po hiszpańsku – mówi aktorka.

Na festiwalu filmowym w Deauville we Francji poznała Michaela Douglasa. Tak rozpoczął się ich głośny romans, zakończony jesienią 2000 roku weselem w prawdziwie hollywoodzkim stylu i przenosinami do rezydencji na Bermudach.

W 2000 roku, będąc w zaawansowanej ciąży, Zeta-Jones zagrała u boku Douglasa w znakomitym filmie „Traffic" Stevena Soderbergha. Kilka miesięcy później, w sierpniu, na świat przyszedł syn gwiazdorskiej pary – Dylan Michael. Trzy lata później urodziła się córka Carys Zeta.

Największy sukces aktorka odniosła dzięki roli Velmy Kelly w musicalu „Chicago" (2002) – oprócz nagrody Akademii Filmowej dostała za nią wyróżnienie gildii aktorów, BAFTA oraz nominację do Złotego Globu. Potem zagrała m.in. w komedii braci Coen „Okrucieństwo nie do przyjęcia" (2003), komediodramacie „Terminal" (2004), „Legendzie Zorro" (2005) – sequelu „Maski Zorro", komedii romantycznej „Życie od kuchni" (2007) i thrillerze „Houdini: magia miłości" (2008).

Ostatnio zagrała kobietę, która zostawia niewiernego męża i zakochuje się w znacznie młodszym mężczyźnie (komedia „Nowszy model"). Ale mówi, że prywatnie nie zamieniłaby starszego o 25 lat męża na żaden – ani młodszy, ani lepszy model. Trudno się dziwić, Michael Douglas jest jeden.

Traffic | tvp 2 | 2.50 | PIĄTEK tvp 2 | 23.30 | SOBOTA