Cichutka jak biała kreda
Córeczka mamusi, słoneczko tatusia. Jest taka grzeczna, miła i cicha, że pewnego dnia znika. Staje się niewidoczna, ponieważ nie wolno jej, albo nie ma odwagi, robić niczego ponad to, o co jest proszona. Nie zabiera głosu, nie przerywa, nie przeszkadza, nie hałasuje. W efekcie nikt, również w szkole, nie widzi jej i nie słyszy. Gdy jej emocje znajdują w końcu ujście, to przeciera szlak wszystkim jej podobnym, cichutkim, nieasertywnym dziewczynkom. 4+
Melodia po zmarłym
To rewelacja, którą będę zawsze polecać. Podobnie jak inne książki Ulfa Starka. Traktuje on dzieci poważnie, pisząc prosto i bez patosu o sprawach najważniejszych. W przypadku „Czy umiesz gwizdać Joanno?" – o śmierci. Pokazana jest tu ogromna więź dziecka z dziadkiem, który umiera. Jakoś trzeba poradzić sobie z rozstaniem. Pomocne okazują się rytuały. A po starszym panu zostaje melodia, którą gwizdał kiedyś żonie, a teraz umie nucić ją wnuk. 4+
Nie dotrzesz na wyspę
Książka Katarzyny Ryrych (debiutowała tomikiem „Zapiski pewnej hipiski") traktuje o psychicznej niemożności przeniknięcia do świata osób niepełnosprawnych. Nawet jeśli cechujemy się ogromną empatią. Ale można nawiązać z nimi szczególną więź. Tu opisana jest więź siostrzana charakteryzująca się bezgraniczną akceptacją. Powieść zajęła I miejsce w kategorii książek dla młodzieży w wieku 10 – 14 lat w Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren.
Jak rozpoznawać emocje
Świetna rzecz dla najmłodszych o tym, jak rozpoznawać swoje i czyjeś uczucia i emocje. Mało jak rozpoznawać – również o tym, jak je nazywać, klasyfikować, oswajać. Czyli, mówiąc krótko – jak sobie z nimi radzić. A wszystko podane jest w formie zabawnych, rymowanych zgadywanek opatrzonych obrazkami ilustratorki znanej ze „Świerszczyka" Ewy Poklewskiej-Koziełło. 3+
