Nie żebym szczególnie był ciekaw życia prywatnego pisarzy. Zazwyczaj jest ono równie pasjonujące jak lektura rocznika statystycznego: 10 wydanych książek, 2 małżeństwa, 1 dziecko i kilka romansów – niepotrzebne skreślić. Nie chcę też przez to powiedzieć, że odrzucam literaturę tworzoną przez tę (wciąż) bardzo młodą autorkę. Sądzę, że to wybitna indywidualność, a może wręcz największy talent w polskiej prozie. Choć mam poczucie, że wciąż nie jest to talent w pełni zrealizowany. Nawet zachwycająca językowym nowatorstwem „Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną" ma swoje fabularne słabości, więc jeśli miałbym wskazać na najbardziej spełnione dzieło Masłowskiej, to byłaby nim sztuka „Między nami dobrze jest". Ale przecież mówimy o artystce raptem 30-letniej, więc te najważniejsze książki wciąż jeszcze są przed nią.
Masłowska i Miluch
Szczerze mówiąc od książek Doroty Masłowskiej bardziej interesująca wydawała mi się zawsze sama Dorota Masłowska.
Nie żebym szczególnie był ciekaw życia prywatnego pisarzy. Zazwyczaj jest ono równie pasjonujące jak lektura rocznika statystycznego: 10 wydanych książek, 2 małżeństwa, 1 dziecko i kilka romansów – niepotrzebne skreślić. Nie chcę też przez to powiedzieć, że odrzucam literaturę tworzoną przez tę (wciąż) bardzo młodą autorkę. Sądzę, że to wybitna indywidualność, a może wręcz największy talent w polskiej prozie. Choć mam poczucie, że wciąż nie jest to talent w pełni zrealizowany. Nawet zachwycająca językowym nowatorstwem „Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną" ma swoje fabularne słabości, więc jeśli miałbym wskazać na najbardziej spełnione dzieło Masłowskiej, to byłaby nim sztuka „Między nami dobrze jest". Ale przecież mówimy o artystce raptem 30-letniej, więc te najważniejsze książki wciąż jeszcze są przed nią.
