O uroczystości poinformowała Joanna Mytkowska. dyrektor Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Prof. Andrzej Turowski jest jednym z najwybitniejszych polskich historyków sztuki. Specjalizuje się w badaniach historii sztuki nowoczesnej, ze szczególnym uwzględnieniem polskiego i rosyjskiego konstruktywizmu. Rzetelność gromadzenia i analizy materiału historyczno-artystycznego łączy z rozległymi zainteresowaniami teoretycznymi oraz metodologicznymi, dzięki czemu jego dzieło jest nie tylko historyczną rekonstrukcją procesów artystycznych, ale również nowatorską propozycją ich interpretacji.
Prof. Turowski w latach 1964-1984 wykładał na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie przyczynił się do zrewolucjonizowania dotychczasowego systemu nauczania poprzez wprowadzenie tematyki sztuki współczesnej oraz analizy procesów historyczno-artystycznych w kontekście najnowszej francuskiej myśli humanistycznej. Od przełomu lat 60. i 70. był jednym z najważniejszych polskich krytyków i teoretyków sztuki, współtworzył program Galerii Foksal w Warszawie.
Po wyjeździe do Francji pracował jako profesor invité w Ecole d'Architecture de La Villette w Paryżu (1984), następnie na Université Clermont-Ferrand II (od 1985 r.), a w 1990 r. został profesorem tytularnym Université de Bourgogne w Dijon, gdzie do 2000 r. kierował Centre de Recherche Comparative sur les Avant-gardes. Utrzymuje stały kontakt z krajem, aktywnie uczestnicząc w życiu naukowym i artystycznym. Profesor invité Uniwersytetu Warszawskiego (2009-2010), członek Komitetu Nauk o Sztuce PAN oraz przewodniczący Rady Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (od 2011 r.).
Prof. Turowski jest autorem ponad 300 rozpraw naukowych oraz tekstów krytyczno-artystycznych, a także kilkunastu książek, z których najważniejsze to: Konstruktywizm polski (1981) - fundamentalna monografia ruchu w l. 1921-1934; Existe-t-il un art de l'Europe de l'Est? (1986) - pierwsze komparatystyczne opracowanie sztuki awangardowej w Europie Środkowej; Wielka utopia awangardy (1990) - pokazująca dynamikę i napięcia teoretyczne w gronie czołowych artystów awangardy rosyjskiej (Kandinsky, Malewicz, Rodczenko); Budowniczowie świata (2000) - monografia polskiej sztuki międzywojennej; Malewicz w Warszawie (2002) - odkrywcza analiza twórczości Kazimierza Malewicza, widziana przez pryzmat jego biografii i obecnych w niej polskich wątków. Na dorobek prof. Turowskiego składa się ponadto popularnonaukowa praca o konstruktywizmie rosyjskim W kręgu konstruktywizmu (1979), wybór artykułów Awangardowe marginesy (1998) oraz pierwsza w Polsce antologia tekstów awangardy radzieckiej Między sztuką a komuną (1998).
