Są to prawdziwe klejnoty dawnego rzemiosła, pochodzące z Niemiec prawdopodobnie z Augsburga i Norymbergi. Należą do cennej kolekcji wrocławskiego muzeum, liczącej ponad 70 pionków z XVI-XVIII wieku.
Twórcą najstarszych jest Leonhard Danner – stolarz, mechanik i medalier z Norymbergii, wynalazca tłoczonych drewnianych pionków, które zyskały wielką popularność w południowych Niemczech.
Pionki Leonharda Dannera ozdabiały idealizowane popiersia cesarzy rzymskich i późniejszych władców oraz dostojników. Najcenniejszy na wystawie pionek Leonarda Dannera przedstawia niezwykle precyzyjny portret rodziców Serwiusza Sulpicjusza Galby, cesarza rzymskiego z I wieku n. e.
Danner wyrabiał pionki, korzystając z wynalezionej przez siebie prasy, podobnej do j do tej używanej przy biciu monet i medali. Jego prasa (wynalazek z 1540 roku) naciskała na drewniany krążek z siłą większą niż cztery tony. Ta technika wymaga powolnego tłoczenia i stosowania twardego drewna takiego, jak: bukszpan, heban, dąb, buk, orzech. W krążkach z miękkiego drewna łatwiej było odcisnąć wzór, ale szybko ulegało ono deformacji.Czasami dla zwiększenia plastyczności dekoracji wyciskano drewno na gorąco lub na mokro. Wykorzystywano drewno głównie w naturalnym kolorze.
Pionki Dannera miały stosunkowo niewielkie rozmiary (około 6 cm średnicy) a dekoracje były umieszczone na obu stronach krążka. Tłoczono je z jednego kawałka, lub częściej, wyciskano dwie jego części, które następnie sklejano.
