Do wieczora w piątek (5.07) związki zawodowe mają zaopiniować pismo dyr. Miziołka powiadamiające o zamiarze zwolnienia Antoniego Ziemby w trybie dyscyplinarnym. Jednocześnie dyrektor nie jest zobligowany do wzięcia pod uwagę opinii związków.
Dyr. Miziołek zarzuca Antoniemu Ziembie działanie na szkodę muzeum w związku z wysłaniem przez niego listu do Stowarzyszenia Muzealników Polskich z prośbą o interwencję w konflikcie powstałym w Muzeum Narodowym.
Tymczasem Antoni Ziemba wystosował list z racji pełnionej funkcji Przewodniczącego Kolegium Kuratorów Muzeum. Stanowisko to zajmuje od 1995 r.
Jak się dowiadujemy, dyrektor Miziołek znalazł się w centrum krytyki najwybitniejszych specjalistów z najważniejszych muzeów na świecie. W liście do niego napisali:
„Przypominamy, że jako wybitny naukowiec – historyk sztuki i muzealnik, prof. Antoni Ziemba jest współautorem największych sukcesów wystawienniczych i naukowych Muzeum Narodowego w Warszawie w przeciągu ostatnich dziesięcioleci” – czytamy w liście protestacyjnym skierowanym do dyr. Miziołka. – „Nie ma potrzeby wyliczać wszystkich zasług Antoniego Ziemby dla MNW – naocznie świadczą o nich dwie nowe galerie stałe sztuki średniowiecznej i dawnej sztuki europejskiej, tomy nowej serii dwujęzycznego „Rocznika MNW” oraz katalogi najważniejszych wystaw, które spotykały się z ogromnym zainteresowaniem publiczności: „Caravaggio: Złożenie do grobu”, „Sztuka cenniejsza niż złoto”, „Transalpinum”, „Złoty wiek malarstwa flamandzkiego” i wielu innych.
Swoje zawodowe i naukowe życie prof. Antoni Ziemba poświęcił bez reszty trosce o dobro stołecznego Muzeum Narodowego. Wzywamy do uszanowania jego niepodważalnego dorobku i osiągnięć”.
Prof. Antoni Ziemba to profesor Instytutu Historii Sztuki UW, członek Komitetu Nauk o Sztuce PAN, w latach 2012-2015 członek Rady ds. Muzeów przy MKiDN. Jest wybitnym specjalistą w zakresie późnośredniowiecznej i nowożytnej sztuki europejskiej, autorem wielu ważnych naukowych publikacji, laureatem nagrody PAN w dziedzinie historii sztuki za książkę „Wspólnota rzeczy… ” ostatniego z trzech tomów „Sztuki Burgundii i Niderlandów w latach 1380-1500”.
