Jazz, funk i klasykę na nowych płytach poleca na weekend Marek Dusza

Jazz/Funk

Nils Landgren „Redhorn Collection", ACT/GiGi, 2CD, 2014

Szwedzki puzonista Nils Landgren należy do najpopularniejszych jazzmanów w Skandynawii i w Niemczech. W 1995 r. ukazał się pierwszy album jego grupy Funk Unit, który - tak jak kolejne płyty Landgrena - stał się bestsellerem. Dwadzieścia lat współpracy z puzonistą, kompozytorem i wokalistą, bo Szwed ma głos niczym Chet Baker, firma ACT uczciła przebojową kompilacją. Landgren zaprasza do swojego zespołu amerykańskie gwiazdy, które usłyszymy na pierwszej, funkowej płycie albumu. Wystąpili z nim m.in.: saksofonista Michael Brecker, trębacz Randy Brecker, saksofonista Maceo Parker, trębacz Roy Hargrove, pianista Esbjörn Svensson i niemiecki trębacz Till Brönner.

Drugi krążek zawiera balladowe tematy Landgrena, który okazuje się być łamaczem niewieścich serc. Znakomity duet zagrał z Esbjörnem Svenssonem, a całe trio e.s.t. towarzyszy mu w balladzie „You Stole My Heart". Warto zwrócić uwagę na znakomitych pianistów: Joe Sample'a, na co dzień akompaniującego wokalistce Randy Crawford oraz niemieckiego pianistę Michaela Wollny'ego. Landgren gra na specjalnie dla niego wykonanym puzonie pokrytym czerwonym lakierem i stąd tytuł albumu „Redhorn Collection", który spodoba się nie tylko miłośnikom jazzu.

Bossa nova

Herbie Mann „Brazil - Once Again", Warner Japan, 1978/2014, CD

Amerykański flecista Herbie Mann uważany jest za pioniera world music. W 1958 r. założył Afro-Jazz Sextet i wyjechał na tournée do Afryki, gdzie nawiązał kontakty z muzykami, których zapraszał później do USA. Na fali zainteresowania brazylijską bossa novą wyjechał do Rio, by u źródeł poznać tę muzykę i jej twórców. Następnie zaprosił do Ameryki Antonio Carlosa Jobima, Baden Powella i Sergio Mendesa. Na jego płycie „Do the Bossa Nova" Jobim zaśpiewał światowy hit tego stylu „One Note Samba".

Herbiego Manna inspirowała muzyka z różnych regionów świata, potrafił nadać jej przystępne dla amerykańskich słuchaczy brzmienie. Po latach powrócił do fascynacji muzyką brazylijską nagrywając w 1978 r. znakomity album „Brazil - Once Again". Znalazły się tu rozkołysane rytmem samby utwory: „Pele", dedykowany słynnemu piłkarzowi i „Oh How I Want to Love You". Odgłosami lasów deszczowych Amazonii rozpoczyna się kompozycja Gilberto Gila „Lugar Comum (Common Place)". Słoneczną płytę poprawiającą nastrój w każdej sytuacji wznowili Japończycy w zreamasterowanej serii „Jazz Best Collection 1000".

Jazz

Stefano Bollani „Joy In Spite of Everything", ECM/Universal, CD, 2014

Czy jazz może łatwo wpadać w ucho i być przy tym artystycznie intrygujący? Włoski pianista Stefano Bollani odpowiada na to pytanie twierdząco nowym albumem niemieckiej wytwórni ECM Records. Jej szef Manfred Eicher musi szukać sposobów na zwiększenie sprzedaży i zapewne przypomniał sobie lata 70., kiedy jego produkcje były ambitne i popularne. Słuchało ich szerokie grono jazzfanów i nie tylko oni. Nowe albumy Jacoba Younga, tria Marcina Wasilewskiego i Bollaniego wpisują się w odświeżoną koncepcję prestiżowej wytwórni. Włoski pianista ma dar do pisania chwytliwych tematów. Swobodę jego improwizacji, wirtuozerię i poczucie humoru poznaliśmy na koncertach z z trębaczem Enrico Ravą w Warszawie i Bielsku-Białej. Album „Joy In Spite of Everything" nagrał ze swoim „duńskim" triem: kontrabasistą Jesperem Bodilsenem i perkusistą Mortenem Lundem. Gościnnie wystąpiły sławy zza oceanu: gitarzysta Bill Frisell i saksofonista Mark Turner.

Pierwszy temat albumu „Easy Healing" powinien trafić na jazzową listę przebojów, gdyby ktoś, gdzieś taką prowadził. Tytułowe uzdrowienie gwarantuje pulsujący rytm, prosta melodia i lekkie brzmienie instrumentów. Po prostu serce rośnie słuchając takiego jazzu. I nikt nie powie, że to popelina, bo Frisell i Turner to czołowe postacie światowej sceny improwizowanej. W utworze „No Pope No Party" usłyszymy „połamane", zmienne rytmy w stylu Theloniusa Monka. Turner i Bollani czują się w takich klimatach, jak ryby w wodzie. I miłośnicy ballad znajdą coś dla siebie. „Las hortensias" ujmuje subtelną melodią i czułymi improwizacjami.

Klasyka