Do bogactwa przekąsek i przystawek – w dużej części lekkich i rybnych – najlepsze są wina białe, spośród których na pierwszy plan wysuwa się młode, najlepiej niebeczkowane chablis (robione, przypominam, z winogron chardonnay).
Jednak warto zapamiętać sobie nazwy innych przydatnych w tym okresie szczepów: riesling, grüner veltiner, sylvaner i gewürztraminer. Wszystkie one posłużą zarówno za przyjemny aperitif, jak i wino do potraw. Jedziemy dziś do Niemiec? Nie, nie, w ramach gwiazdkowego prezentu wyruszamy do Alzacji, do kopalni fantastycznych, niektórzy wręcz mówią, że najlepszych białych francuskich win.
Alzacja. Ten długi a wąski, najmniejszy z administracyjnych regionów Francji tylko przez ostatnie 150 lat kilkakrotnie przechodził z rąk francuskich w niemieckie i z powrotem. Dlatego mamy tu fascynującą mieszankę wpływów, która w interesującej nas dziedzinie objawia się między innymi niemieckimi odmianami winogron, z których robi się wina na wskroś francuskie w wyrazie. Z pewnością sprzyja temu klimat – Alzacja to jeden z najbardziej suchych regionów Francji. Latem nasłonecznienie może śmiało konkurować z tym na południu kraju. Dzięki temu białe wina z regionu ogólnie są nieco „słodsze" niż ich kuzyni zza wschodniej granicy. Alzaccy winiarze mają prawo też, co niecodzienne we Francji, umieszczać nazwy szczepów na etykietkach swych win, a to wielce ułatwia orientację. Jak przystało na rejon winem płynący, ma też Alzacja swoją Route des Vins, która niedawno świętowała 60. urodziny. 170 km wzdłuż całego regionu i 1000 producentów!
Ciekawostka – warto poszukać na niej miejsc związanych z Polską, jak na przykład w Colmar. Urodził się tu i ma swoje muzeum Frédéric-Auguste Bartholdi, autor Statui Wolności oraz rzeźby „Współczesny męczennik", która powstała w hołdzie naszym bohaterskim powstańcom styczniowym.
Ale przejdźmy do zapowiedzianych białych win. Mamy w Alzacji lekkiego, kwiatowego sylvanera oraz mineralnego rieslinga (pełniejszego i bardziej owocowego w porównaniu ze swoimi niemieckimi i austriackimi braćmi). Mamy naszpikowanego egzotycznymi aromatami gewurztraminera (któremu zabrano niemieckie ü) – prawdziwą alzacką specjalność. Są również, już francusko brzmiące, bogaty pinot gris i crémant d'Alsace – tutejsza alternatywa dla szampana. Jest też pinot blanc, przy którym się zatrzymamy.
