Trzymanie poziomu

Ugryzła mnie dziś zajadle pretensjonalność. „Seksowne wampiry ukąsiły współczesną popkulturę” – stręczy tytuł artykułu w „Polsce”. Jeśli jest coś, co odrzuca bardziej to przebieranki.

Publikacja: 19.08.2010 11:27

Hubert Salik

Hubert Salik

Foto: Fotorzepa, Ryszard Waniek Rys Ryszard Waniek

Po co „Polska” udaję gazetę opiniotwórczą, gdy faktycznie operuje środkami z zupełnie innej, brukowej stylistyki. W ten sposób „Polska” nie tylko ukąsiła, ale nawet bezpardonowo weszła w samo (najciemniejsze) jądro popkultury.

A można inaczej. Nawet prozą ocierającą się o wiersz.

„U mnie stres też jest,

Też mnie zjada

Ale jak nie ma stresu,

Nie ma adrenaliny,

Jak nie ma adrenaliny, nie ma wyniku,

A jak nie ma wyniku…

Więc też jest u mnie

Ciśnionko lekuchne”

To słowa Piotra Małachowskiego, polskiego dyskobola, z wywiadu dla „Gazety Wyborczej”. Kazimierz Przerwa-Tetmajer napisał wiersz o dyskobolach, dziś dyskobole mówią tak, jakby pisali wiersze o stresie. Herbert to nie jest, ale Małachowski nikogo nie ukąsił, nie zaklął, nie znienawidził, nie obarczył winą itd. Czyli zachował się całkowicie odmiennie niż większość polskich sportowców. Innymi słowy – zawyżył poziom (w końcu to mistrz Europy). Niestety nie ten sam, który tytuł w „Polsce” obniżył.

Obniżanie poziomu jest też ogólnym wnioskiem płynącym z „Wojny o Krzyż”. Nic się co prawda w tej sprawie wielkiego wczoraj nie wydarzyło, ale stały poziom chaosu wciąż obowiązuje. Pod pałacem prezydenckim mieliśmy już anarchistów, socjalistów, liberałów, katolików, antyklerykałów, konserwatystów, moherowców, wykluczonych, policjantów, zakonnice, księży itp. Nic dziwnego, że zachodnie media absolutnie się w tej sprawie pogubiły.

Dostrzegła to „Polska”: „Protestujący przeciwko krzyżowi to narkomani i sataniści – taką opinię jednej z uczestniczek demonstracji w obronie symbolu usłyszał świat za pośrednictwem agencji informacyjnej AP. Międzynarodowe media próbują nadać sens takim właśnie emocjom, które gołym okiem widać na Krakowskim Przedmieściu, twierdząc, że to oznaka głębokich podziałów kulturowych w Polsce, bądź symbol napięć na linii państwo – Kościół”.

Ależ od miesięcy wszystkie media – łącznie z polskimi – starają się nadać sens temu, co dzieje się pod krzyżem. Tym trudniej, że z emocjami już tak jest, że często je sensownie wytłumaczyć. A jak już się zbierze taki przekrój kulturowy i światopoglądowy, jak ma to miejsce na Krakowskim Przedmieściu, to mamy emocjonalną wieżę Babel. Przynajmniej wreszcie widać jak na dłoni, jak wygląda w Polsce oddolne pojmowanie demokracji. Niewiele się po tym względem zmieniło przez 300 lat, od czasów XVIII wiecznych Sejmów. Tylko trudniej zebrać armię pod jednym sztandarem. Teraz jest armia sztandarów, trzymanych przez niewielkie grupki. Jedyna pociecha, że tak jest bardziej demokratycznie. I jak kolorowo!

Po co „Polska” udaję gazetę opiniotwórczą, gdy faktycznie operuje środkami z zupełnie innej, brukowej stylistyki. W ten sposób „Polska” nie tylko ukąsiła, ale nawet bezpardonowo weszła w samo (najciemniejsze) jądro popkultury.

A można inaczej. Nawet prozą ocierającą się o wiersz.

Pozostało 89% artykułu
Kraj
Były dyrektor Muzeum Historii Polski nagrodzony
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Kraj
Podcast Pałac Prezydencki: "Prezydenta wybierze internet". Rozmowa z szefem sztabu Mentzena
Kraj
Gala Nagrody „Rzeczpospolitej” im. J. Giedroycia w Pałacu Rzeczpospolitej
Kraj
Strategie ochrony rynku w obliczu globalnych wydarzeń – zapraszamy na webinar!
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Kraj
Podcast „Pałac Prezydencki”: Co zdefiniuje kampanię prezydencką? Nie tylko bezpieczeństwo