W wieku 84 lat zmarł w czwartek biskup Tadeusz Pieronek. W ostatnich latach był jednym z najbardziej wyrazistych polskich hierarchów, a dla wielu wręcz kontrowersyjnym – nie ukrywał swojej rezerwy wobec polskiej prawicy, nie szczędził też słów krytyki pod adresem biskupów.
Urodził się w październiku 1934 roku w Radziechowach. Po studiach seminaryjnych w Krakowie studiował prawo kanoniczne na KUL, a potem na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie. Przez wiele lat był bliskim współpracownikiem kard. Karola Wojtyły, a także kard. Franciszka Macharskiego. Pracował m.in. w Sądzie Metropolitalnym w Krakowie, był członkiem zespołu ds. przekładu na język polski kodeksu prawa kanonicznego. W 1989 roku Jan Paweł II powołał go w skład Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych. Wykładał na wielu polskich i zagranicznych uczelniach.
25 marca 1992 roku został mianowany biskupem pomocniczym diecezji sosnowieckiej, a święceń biskupich udzielał mu osobiście Jan Paweł II. W Episkopacie Polski był najpierw zastępcą sekretarza generalnego, a w latach 1993–1998 sekretarzem generalnym. W latach 1998–2001 przewodniczył też Kościelnej Komisji Konkordatowej. Był również członkiem Rady Programowej Katolickiej Agencji Informacyjnej. Nie stronił od mediów, a swoimi wypowiedziami często narażał się na krytykę ze strony innych biskupów.
Po przejściu na emeryturę zamieszkał na Wawelu i poświęcił się propagowaniu nauczania Jana Pawła II. Był m.in. członkiem Rady Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia, uczestniczył w pracach kapituły Nagrody Totus. Po śmierci Jana Pawła II brał udział w procesie jego beatyfikacji – był przewodniczącym Trybunału Rogatoryjnego w Krakowie.
Był wielkim zwolennikiem wejścia Polski do Unii Europejskiej. W 2000 roku został przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowych Konferencji „Rola Kościoła katolickiego w procesie integracji europejskiej".
