Ameryka i Europa zawarły rozejm w handlu

Oddalenie się widma zaostrzenia konfliktu handlowego pomiędzy USA a UE zostało bardzo dobrze odebrane przez inwestorów. W efekcie niemiecki indeks giełdowy DAX rósł w czwartek po południu o ponad 1 proc. Papiery Porsche, BMW, Volkswagena i Fiata Chryslera zyskiwały na początku sesji po ponad 4 proc. Rynek był wyraźnie zadowolony z tego, że oddaliła się groźba wprowadzenia przez USA 20-proc. ceł na europejskie samochody. Takie cło byłoby mocnym ciosem dla europejskich koncernów motoryzacyjnych, a wiele firm z USA byłoby pewnie też poszkodowanych unijnymi działaniami odwetowymi.

Dobra atmosfera

Rozmowy pomiędzy amerykańskim prezydentem Donaldem Trumpem i przewodniczącym Komisji Europejskiej Jeanem-Claude'em Junckerem poszły zadziwiająco łatwo. Z przecieków wynika, że unijni dyplomaci byli zdziwieni kontrastem pomiędzy wojowniczym medialno-twitterowym wizerunkiem amerykańskiego prezydenta, a jego gotowością do prowadzenia konstruktywnych rozmów.

– Zgodziliśmy się dzisiaj, by przede wszystkim pracować w kierunku zmniejszania ceł do zera, barier nietaryfowych do zera i subsydiów do zera w przypadku dóbr przemysłowych niebędących samochodami – powiedział Trump na konferencji prasowej po spotkaniu z Junckerem.

Rozejm Trumpa i Junckera budzi nadzieję inwestorów. Twitter

Rozejm Trumpa i Junckera budzi nadzieję inwestorów. Fot. Twitter

Obie strony zgodziły się, że nie będzie zaostrzenia sporu handlowego pomiędzy USA i UE. Kwestia podwyżek amerykańskich ceł na europejską stal i aluminium ma zostać „rozwiązana". UE cofnie odwetowe cła na amerykańskie produkty i ma importować więcej gazu skroplonego z USA i więcej soi.

– Zgodziliśmy się z prezydentem Trumpem, że należy wiele zmienić. Na świecie jest rzeczywiście nadmierna podaż stali, która szkodzi naszym robotnikom. USA i UE muszą współpracować, by przeredagować reguły, ale uniknąć podarcia książki z regułami – stwierdził Juncker. USA i UE mają dalej prowadzić rozmowy w sprawie zmniejszenia ceł, reformy Światowej Organizacji Handlu (WTO) oraz zwiększenia wymiany w sektorze usług. Najważniejsze sprawy będą więc dopiero przedmiotem negocjacji.

– O ile w tym, co ustalono, jest mało konkretów, to relacje między USA a UE nie pogorszyły się, co wystarczyło, by poprawić nastroje na rynkach, na których wcześniej dawały o sobie znać obawy przed tym spotkaniem – twierdzi Connor Campbell, analityk z firmy SpreadEx.

Czytaj także: Europa stara się odciągnąć Amerykę od wojny w handlu

Zdradliwe szczegóły

Część ekspertów wyraża jednak wątpliwości, czy porozumienie pomiędzy Trumpem a Junckerem się utrzyma. Zwłaszcza że europejska obietnica kupowania większych ilości amerykańskiej soi wygląda na propagandową zagrywkę pozbawioną treści.

– USA są już największym eksporterem soi do UE. Nie ma na nią żadnych subsydiów, kwot eksportowych ani podatków handlowych w UE. To rolnicy decydują, czy chcą kupić więcej soi czy nie – przypomina Paul Donovan, analityk UBS.

Problemy poruszone w trakcie rozmów między Trumpem a Junckerem mogą więc znów dać o sobie znać, jeśli USA uznają, że Europejczycy nie robią wystarczających postępów w otwieraniu własnego rynku na amerykańskie produkty.

– Ta umowa jest lepsza niż nic, ale wydaje się, że nie rozwiązuje ona żadnego z problemów, na które zwracał wcześniej uwagę prezydent: deficytów handlowych, ceł, subsydiów. Wygląda to bardzo podobnie jak umowy zawierane z Chinami w zeszłym roku, które były preludium do wojny handlowej – zauważa Phil Levy, analityk z Chicago Council on Global Affairs.

Problematyczne może być również to, że „wyjaśnień" od KE w kwestii porozumienia z USA chce Francja. Kraj ten tradycyjnie chroni swój rynek rolny przed obcą konkurencją. – Mamy bardzo wysokie standardy sanitarne, żywnościowe i środowiskowe, do których jesteśmy przywiązani i które gwarantują ochronę i bezpieczeństwo naszych konsumentów. Europa nie pójdzie na kompromis w kwestii tych norm – zastrzega Bruno Le Maire, francuski minister finansów.

Porozumienie pomiędzy Trumpem a Junckerem można również postrzegać w kategoriach politycznych i propagandowych. Trump może przedstawiać je jako swój duży sukces i chwalić się tym, że Europejczycy szerzej otworzą rynek na amerykańskie produkty. Juncker może natomiast triumfować jako człowiek, który „poskromił" nieprzewidywalnego prezydenta USA. – Wspólne oświadczenie przywódców USA i UE może wyglądać bajkowo, gdyż obie strony zapowiedziały, że będą pracować w kierunku zerowych ceł. Dla Trumpa nie liczy się obecnie, jak będzie wyglądała ostateczna umowa, ale wystarczy mu pokazanie, że spełnił swoją obietnicę i doprowadził Europejczyków do punktu, w którym myśli, że sprawy wyglądają fair – uważa Naeem Aslam, analityk z firmy Think Markets.

Cła na stal spełniają rolę
Podwyżka amerykańskich ceł na stal oraz aluminium została źle przyjęta na świecie, ale pomogła producentom z USA w ożywieniu ich biznesów. W ostatnich miesiącach amerykańscy producenci stali ogłosili dziewięć dużych inwestycji produkcyjnych. Otwierają oni zakłady, które były zamykane w ostatnich latach. „Pomimo obiekcji zagranicznych spółek i rządów wobec naszych ceł podniesionych na podstawie artykułu 232 podwyżki te spełniają swoje zadanie. Pomagają nam one ożywić dwie branże ważne dla naszego bezpieczeństwa narodowego" – napisał Wilbur Ross, amerykański sekretarz handlu. Od 2009 r. większość producentów stali z USA ponosiła straty i nie radziła sobie z zagraniczną konkurencją (w tym nadprodukcją surowca w Chinach), co prowadziło do cięć zatrudnienia, zamykania zakładów i ograniczania wydatków na badania i rozwój. Teraz ten niekorzystny trend zaczyna się odwracać.