Igranie z bobasem

[b][link=http://www.rp.pl/galeria/9146,17,397552.html]Zobacz fotosy z filmu[/link][/b]

[b] Pro: Warto mieć skrzydła[/b]

To prawda, na pierwszy rzut oka „Ricky" może wydawać się dość dziwaczny. Ale wystarczy zapomnieć o dosłowności, zrezygnować z przyzwyczajeń do realizmu, by obraz ten nabrał barw.

W swoim pierwszym filmie zatytułowanym „Sitcom" Francois Ozon opowiadał o nietolerancji i nienawiści rodzącej się we francuskiej familii. Dzisiaj, po dziesięciu latach, broni rodziny. W „Rickym" matka dojrzewa do zaakceptowania inności swego syna. Więcej, niemowlak, któremu wyrastają skrzydełka, staje się jej wybawieniem. [link=http://www.rp.pl/artykul/9131,397807_Pro__Warto_miec_skrzydla.html]Czytaj więcej ... [/link]

[i]Barbara Hollender[/i]

[b]Kontra: Bajka garmażeryjna [/b]

Ozon zmiksował realizm z fantasy, doprawił komedią sytuacyjną i dramatem społecznym. Wyszła mu bajka bez wdzięku. Ani śmieszna, ani poruszająca czy pouczająca.

Na pozór "Ricky" to antyteza "Dziecka Rosemary". Ale zanim bohaterka Polańskiego urodziła diablątko, narastała niesamowita aura, aż do szczytu demonizmu. Zamiast efektów specjalnych wystarczyła reżyserska maestria. Ozon nie potrafił zbudować dramaturgii. Napięcie zastępuje komputerowymi obrazkami. Ricky pojawia się na świecie jako zwyczajne, acz duże dziecko. [link=http://www.rp.pl/artykul/9146,397822_Kontra__Bajka_garmazeryjna_.html]Czytaj więcej ...[/link]

[i]Monika Małkowska[/i]