Badania naukowców
Aby dowieść przeciwdrobnoustrojowych właściwości miedzi, naukowcy z Southampton University przeprowadzili eksperyment. Pod jednym mikroskopem umieścili płytkę miedzianą z kroplą wody zawierającą 10 mln bakterii gronkowca złocistego, a pod drugim taką samą porcję gronkowca, ale na płytce ze stali nierdzewnej. Obie kolonie bakterii zabarwili zielonym pigmentem fluorescencyjnym, dzięki czemu były wyraźnie widoczne na podłączonych do mikroskopów monitorach. Po upływie dziesięciu minut zielona barwa zniknęła z miedzianej płytki, natomiast stalowa wciąż fosforyzowała na zielono.
4. miejsce na świecie zajmuje Polska w produkcji miedzi
–To doświadczenie jest bardziej wyraziste i przekonujące niż długi wykład. Pokazuje bowiem, że miedziana powierzchnia ma właściwości bakteriobójcze – powiedział prof. William Keevil, mikrobiolog kierujący zespołem, który przeprowadził doświadczenie.
Eksperyment ten dowiódł, że na powierzchni z miedzi i jej stopów w ciągu dwóch godzin zginęło 99,99 proc. szczepów bakterii, w tym również te drobnoustroje, które uodporniły się na działanie antybiotyków. Najgroźniejszym z nich jest oporny na metycylinę gronkowiec złocisty, będący źródłem najniebezpieczniejszych zakażeń szpitalnych. Namnaża się w placówkach służby zdrowia na całym świecie, nic sobie nie robiąc ze środków antybakteryjnych, m.in. takich, jakimi są nasączane jednorazowe ręczniki do przecierania powierzchni.
Nie tylko szpitale
W Europie notuje się co roku 4 mln zakażeń szpitalnych, spośród których aż 37 tys. przypadków kończy się śmiercią. Blisko 80 proc. wszystkich zakażeń odbywa się drogą dotykową. Miedź potrafi znacznie obniżyć te statystyki. Badania prowadzone na oddziałach intensywnej terapii wykazały, że liczba zakażeń spada co najmniej o 40 proc., jeśli w otoczeniu pacjentów znajdują się sprzęty wykonane z miedzi.
Z kolei analizy wykonane w kilkunastu laboratoriach na świecie pokazują, że na powierzchniach dotykowych wykonanych z miedzi przeciwdrobnoustrojowej liczba komórek zdolnych do utworzenia kolonii bakterii utrzymuje się w granicach 10 na centymetr kwadratowy, podczas gdy na powierzchniach ze stali nierdzewnej ten sam wskaźnik może dochodzić nawet do 800. Te wyniki mówią same za siebie.
