Od wtorku kieruje pani MSW, kluczowym resortem. Jest pani nie tylko jednym z najważniejszych polityków na Litwie, ale też zajmuje pani najwyższe stanowisko, jakie kiedykolwiek przypadło litewskim Polakom. Jak się pani czuje w takiej sytuacji?
Przede wszystkim odpowiedzialnie. Czekają mnie ogromne wyzwania. Ale i cieszę się, że moje posłowanie w Sejmie – jestem w nim drugą kadencję – pokazało, że Polak potrafi, Polak może. Czuję zaufanie ze strony najważniejszych osób w kraju, premiera i prezydenta. Polacy są na scenie politycznej zauważani, docenia się nas, że pracujemy dla dobra ojczyzny.
Nie tylko Polak potrafi. Także Polka. Jest pani jedyną kobietą w rządzie Sauliusa Skvernelisa, a przed rekonstrukcją nie było żadnej w jego gabinecie. Czy to znaczy, że na Litwie nie ma odpowiednich kandydatek, czy politycy mężczyźni nie dopuszczają kobiet, bo boją się konkurencji?
Nie jestem zwolenniczką parytetów i kwot dla kobiet i mężczyzn. Stanowisko powinna zajmować osoba postrzegana jako kompetentna, polityk, który umie odnaleźć się w konkretnym resorcie. Rzeczywiście wcześniej w rządzie kobiet nie było. Nasza partia przedstawiła czwórkę dobrych kandydatów, inni w pełni się nadawali. Uwzględniła jednak żądanie premiera, żeby jednym z dwóch ministrów z Akcji Wyborczej Polaków została kobieta. Zapadła decyzja Rady Naczelnej partii, że moje wykształcenie, moje doświadczenie, także w zarządzaniu samorządami i polityce regionalnej, jest w pełni odpowiednie, by objąć ten resort. I tak się stało. Myślę, że trzeba potraktować to w ten sposób: potrafią i mężczyźni, i kobiety. A kobiety coraz więcej.
Stojąc na czele MSW, będzie się pani zajmowała sprawami kluczowymi dla bezpieczeństwa i rozwoju Litwy. Polityką regionalną, dzieleniem dotacji unijnych, strażą graniczną, policją. Niektórym opozycjonistom, z partii konserwatywnej, nie podobało się, że takie dziedziny mają trafić w ręce polskiej partii. Nie wszyscy na Litwie są pewni lojalności Akcji Wyborczej Polaków?
