- została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez stronę określonego warunku, a strona nie dopełniła tego warunku.
Przyjmuje się, że pojęcie bezprzedmiotowości decyzji powinno być interpretowane w sposób zbliżony do pojęcia bezprzedmiotowości postępowania (por. art. 105 § 1 k.p.a.). Należy je wiązać z brakiem podmiotu lub przedmiotu stosunku prawnego (por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 18 października 2018 r., sygn. II SA/Sz 890/18, LEX nr 2573485).
Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 listopada 2017 r. (sygn. II GSK 2134/17, LEX nr 2446482) brak podmiotu stosunku administracyjnoprawnego występuje np. w razie śmierci strony – w zakresie uprawnień lub obowiązków o charakterze osobistym, które nie przechodzą na następców prawnych, rozwiązania jednostki organizacyjnej będącej stroną (bez następstwa prawnego) czy w razie utraty przez stronę kwalifikacji do wykonywania uprawnień. Natomiast z brakiem przedmiotu stosunku administracyjnoprawnego mamy do czynienia, gdy np. decyzja rozstrzyga o prawach lub obowiązkach dotyczących rzeczy, co do których – w wyniku ich zniszczenia lub istotnego przekształcenia – te prawa lub obowiązki nie mogą być dalej realizowane bądź gdy strona zrezygnowała z uprawnienia.
Podkreśla się, że art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. reguluje dwie odrębne sytuacje. Po pierwsze, organ stwierdza wygaśnięcie decyzji, która stała się bezprzedmiotowa i czyni to z wyraźnego nakazu przepisu prawa. Po drugie, organ stwierdza wygaśnięcie decyzji, która stała się bezprzedmiotowa, z uwagi na interes społeczny lub w interesie strony. Pierwsza regulacja odsyła do przepisów szczególnych, nakazujących stwierdzenie wygaśnięcia decyzji, a druga jest samoistną materialnoprawną podstawę do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji.
Organ stwierdza wygaśnięcie decyzji w drodze decyzji (art. 162 § 3 k.p.a.). Decyzja stwierdzająca wygaśnięcie innej decyzji ma jednak tylko deklaratywny charakter, gdyż samo wygaśnięcie decyzji następuje na skutek określonych zdarzeń, powodujących jej bezprzedmiotowość (por. np. wyrok WSA w Krakowie z 25 maja 2018 r., sygn. II SA/Kr 342/18, LEX nr 2501859). Wygaśnięcie stwierdza organ, który wydał decyzję w I instancji. Dotyczy to także sytuacji, gdy decyzja była weryfikowana przez organ II instancji. Decyzję stwierdzającą wygaśnięcie należy traktować jako wydaną w I instancji, w związku z czym przysługuje od niej odwołanie (por. uchwała Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1984 r., sygn. III AZP 8/83, OSNC 1985/10/143).
—Anna Puszkarska, radca prawny
