Protokół przesłuchania świadka jako dowód w innej sprawie

Nie trzeba przekonywać, jak duże znaczenie w cywilnym postępowaniu sądowym ma możliwość dopuszczenia dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach innej sprawy. W praktyce orzeczniczej ta możliwość bywa ograniczana, zwłaszcza jeśli chodzi o przeprowadzone dowody z zeznań świadków i z opinii biegłych.

Na uzasadnienie tego ograniczenia powołuje się art. 235 § 1 k.p.c. statuujący zasadę bezpośredniości przeprowadzania dowodów przed sądem orzekającym. W bogatym orzecznictwie Sądu Najwyższego na tle treści tego przepisu można znaleźć przykłady bardzo zróżnicowanej jego wykładni, czego potwierdzeniem są stanowiska w dwóch odległych czasowo wyrokach. I tak, w nadmiernie rozbudowanej tezie wyroku z 28 września 1971 r. II CR 384/71 SN uznał m.in., że „stanowi uchybienie procesowe dokonywanie ustaleń faktycznych na podstawie akt innej sprawy.(....) Postępowanie dowodowe powinno być przeprowadzone przed sądem orzekającym zgodnie z zasadą bezpośredniości. Zasada prawdy obiektywnej nie (...) może (...) prowadzić do zastępowania potrzebnych własnych samodzielnych ustaleń sądu orzekającego, ustaleniami dokonanymi w innej sprawie związanej z pierwszą pod względem faktycznym i jurydycznym".