Minister finansów wydał objaśnienia w sprawie zasad ustalania podatkowej rezydencji. Czyli państwa, w którym rozliczamy się z fiskusem.
Decyduje o tym miejsce zamieszkania. Jego definicja znajduje się w art. 3 ustawy o PIT. Przepis ten mówi, że miejsce zamieszkania w Polsce ma ten, kto na jej terytorium:
– posiada centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
– przebywa dłużej niż 183 dni w roku.
Jeśli któryś z tych warunków jest spełniony, trzeba się rozliczyć z polskim fiskusem z wszystkich dochodów, nawet tych uzyskanych za granicą. Jest to tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy.
Czytaj także:
Kto posiada w Polsce ośrodek życiowych interesów? Ten, kto ma tu powiązania rodzinne, towarzyskie, podejmuje aktywność społeczną, kulturalną, sportową czy polityczną. Minister finansów pisze, że w praktyce czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci. W związku z tym wyjazd do innego państwa wraz z całą rodziną w większości wypadków będzie powodować przeniesienie centrum interesów osobistych. Natomiast wyjazd do pracy za granicę, podczas gdy małżonek oraz dzieci pozostają w Polsce, oznacza najczęściej utrzymanie centrum interesów osobistych na terytorium naszego kraju.
A co z singlami? Decydujące jest, w którym państwie prowadzą gospodarstwo domowe i gdzie uczestniczą w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym – podkreśla minister finansów.
