Miałam jedenaście lat, kiedy targnęłam się na swoje życie. Moi bracia chorowali. Jeden miał schizofrenię wczesnodziecięcą, drugi padaczkę po zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych. Brali w związku z tym bardzo dużo leków. Ja te wszystkie leki połknęłam. Nie wiem, co się ze mną działo. Obudziłam się po kilku dniach w szpitalu, z którego zostałam później skierowana do szpitala psychiatrycznego. To normalna procedura po próbie samobójczej. Tam zaczęli pracować ze mną psychologowie, którzy starali się ze mnie wydobyć, skąd to się wzięło. Za pierwszym razem im się nie udało. Wpychali we mnie tony leków. Gdy wyszłam ze szpitala, próbowałam o tym rozmawiać z mamą. Niestety, skończyło się fiaskiem. Kompletnie mnie nie słuchała. Kompletnie.
Anna i Katarzyna: Była na ciebie zła?
Sylwia: Była mną rozczarowana. Pół roku później po raz drugi próbowałam popełnić samobójstwo.
I wtedy znowu trafiłam do szpitala psychiatrycznego. Tam przes...
- Dostęp do wszystkich treści w serwisie www.rp.pl
- nie zawiera: E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- nie zawiera: Aplikacji na smartfon i tablet
