Kodeks karny skarbowy nakłada sankcje za niezłożenie w terminie deklaracji oraz informacji podatkowej. Nakazuje przy tym posługiwanie się definicjami z ordynacji podatkowej. Te zaś są dalekie od precyzji. Przez „deklarację" należy rozumieć również zeznanie, wykaz oraz informację, a z całokształtu przepisów o informacjach podatkowych wynika, że powinny one dotyczyć zdarzeń mających wpływ na powstanie i rozmiar zobowiązania podatkowego.

Nie budzi wątpliwości, że np. VAT-7 jest deklaracją w rozumieniu k.k.s., za której niezłożenie w terminie grozi grzywna za wykroczenie skarbowe. Czy jednak deklaracją jest sprawozdanie finansowe załączane przez podatników CIT do zeznania rocznego albo informacją podatkową jest CIT-ST będący załącznikiem do zeznania rocznego?

Celem złożenia deklaracji lub zeznania jest poinformowanie organu podatkowego o rodzaju ciążącego na podatniku zobowiązania. Z tego względu sprawozdanie finansowe, jakkolwiek jest jednym ze źródeł wiedzy o funkcjonowaniu podatnika, nie precyzuje samo przez się zobowiązania podatkowego, dlatego nie powinno być uważane ani za deklarację (zeznanie), ani za informację, której niezłożenie skutkowałoby odpowiedzialnością za wykroczenie skarbowe.

Z kolei informacja CIT-ST jest załącznikiem do zeznania rocznego składanego przez podatników CIT. Zawiera dane służące ustalaniu udziałów jednostek samorządu terytorialnego w dochodach z CIT płaconego przez podatnika. Jej treść nie ma wpływu na rozmiar zobowiązania podatkowego. Dlatego nie wydaje się zasadne, by jej niezłożenie w terminie należało uznawać za przestępstwo skarbowe, gdy równocześnie niezłożenie zeznania rocznego, do którego podatnik CIT ma informację CIT-ST załączyć, jest uznawane (tylko) za wykroczenie skarbowe.

Należy oczekiwać od organów stosujących k.k.s., że będą miały na względzie generalną zasadę: „nie ma przestępstwa (wykroczenia) bez ustawy", i że podczas wymierzania kar będą się kierowały zdrowym rozsądkiem.

Autor jest doradcą podatkowym w Kancelarii Podatkowej Irena Ożóg Sp. k.