Od ponad 20 lat system ochrony zdrowia w Polsce stale jest poddawany reformom, których obszar, zakres i skutki są w odbiorze szerokiej grupy interesariuszy naznaczone symbolem permanentnej zmiany i związanych z nią napięć oraz obiektywnych problemów. Ewolucja sposobów i warunków finansowania w podobnym zakresie jak regulacji formalno-prawnych jest trwałym elementem rzeczywistości, w jakiej od wielu lat funkcjonuje polski system ochrony zdrowia. W rezultacie mamy do czynienia z systemem przeregulowanym, który w wielu obszarach jest nieefektywny i kosztochłonny, a podejmowane próby jego naprawy, w tym poprzez cykliczne zwiększanie wydatków z budżetu państwa, przynoszą rezultaty ograniczone w stosunku do wyjściowych prognoz i oczekiwań.