Godnym zauważenia jest fakt, że ustawa została uchwalona przez Kongres Amerykański jednogłośnie i ponad partyjnymi podziałami. Zarówno Republikanie jak i Demokraci w obydwu izbach parlamentu, w obliczu raportów o spowalniającej gospodarce oraz wahającej się na krawędzi katastrofy giełdy nowojorskiej, przeznaczyli niewyobrażalne wcześniej 10 procent krajowego przychodu na ratunek narodowej ekonomii przed drugim już kryzysem na przestrzeni ostatniego dziesięciolecia.
Pomoc finansowa dla osób indywidualnych
Tak zwani rezydenci, czyli obywatele amerykańscy oraz osoby uprawnione do stałego pobytu w Stanach Zjednoczonych, których roczne dochody brutto nie przekraczają 75 tysięcy USD (lub 150 tysięcy USD w przypadku małżonków rozliczających się wspólnie) otrzymają jednorazową pomoc finansową w wysokości 1200 USD dla osób indywidualnych lub 2400 USD w przypadku małżeństw. Dodatkowo, osoby takie otrzymają 500 USD na każde dziecko. Jednorazową, chodź mniejszą, pomoc finansową otrzymają również osoby indywidualne, których zarobki w skali roku są wyższe niż 75 tysięcy, ale nie przekraczają 99 tysięcy USD lub 146 tysięcy USD w przypadku osób wychowujących jedno dziecko. Małżonkowie rozliczający się wspólnie będą uprawnieni do pomocy finansowej, jeśli nie zarabiają więcej niż 198 tysięcy USD rocznie. Szacuje się, że ponad 175 milionów Amerykanów jest uprawnionych do otrzymania pomocy, która ma nadejść w ciągu najbliższych dwóch lub trzech tygodni.
Długoterminowe pożyczki dla małych i średnich przedsiębiorstw
Kwalifikujące się przedsiębiorstwa (podmioty gospodarcze zatrudniające do 500 osób) mogą uzyskać pożyczki do 10 milionów USD które będą udzielane na okres do 10 lat. Wysokość pożyczki jest ustalona na podstawie algorytmu – 2,5 wielokrotności miesięcznych wynagrodzeń pracowniczych danego przedsiębiorstwa wypłaconych w okresie 12 miesięcy przed wybuchem pandemii lub 10 milionów USD, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa. W przypadku, jeśli pożyczki nie zostaną umorzone, będą podlegać stopie nie przekraczającej czterech procent. Pożyczki te mogą być wykorzystane na wynagrodzenia dla pracowników, którzy zarabiają mniej niż 100 tysięcy USD rocznie; grupowe składki na opiekę zdrowotną; spłaty odsetek od kredytów hipotecznych; czynsz oraz spłatę odsetek od wszelkich innych zobowiązań pożyczkowych zaciągniętych przez przedsiębiorstwo przed 15 lutego 2020 roku.
Zasiłki dla bezrobotnych
Ustawa przewiduje utworzenie tymczasowego, trwającego do końca roku, programu zapewniającego wypłatę zasiłków osobom, które wcześniej nie kwalifikowałyby się na pomoc, a które straciły pracę na skutek pandemii. Do grupy tej zaliczają się osoby samozatrudnione, niezależni podwykonawcy lub osoby o krótkiej historii pracy. Ustawa również zapewnia dodatkowe 600 USD tygodniowo dla kwalifikujących się osób na wypadek bezrobocia trwającego przez okres do czterech miesięcy (Pandemic Unemployment Assistance). Dodatkowo, na okres 13 tygodni, ustawa gwarantuje wypłatę zasiłku z funduszy federalnych dla osób, które w innym wypadku, nie kwalifikują się na zasiłek z funduszy stanowych.
W przypadku gdy pracodawca skróci godziny pracy swoich pracowników w celu uniknięcia zwolnień, fundusz federalny pokryje wszystkie koszty poniesione przez pracodawcę w celu zapewnienia krótkoterminowych wynagrodzeń do 31 grudnia 2020. Zaś pracownicy o obniżonych godzinach pracy otrzymają wyrównanie proporcjonalnie do utraconych zarobków w postaci zasiłku dla bezrobotnych.
Zwolnienia podatkowe
Ustawa zapewnia możliwość uzyskania kredytu podatkowego od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom w okresie kryzysu. Kredyt jest dostępny dla pracodawców, których operacje zostały całkowicie lub częściowo zawieszone na skutek pandemii lub, gdy wpływy brutto spadły o ponad 50 procent w porównaniu z tym samym kwartałem z poprzedniego roku. Ustawa również pozwala pracodawcom oraz osobom samozatrudnionym na odroczenie, na okres dwóch lat, 6,2-procentowego udziału pracodawcy w podatku od ubezpieczeń społecznych (amerykańskiego odpowiednika ZUS). Z kolei firmom w branży hotelarskiej i restauracyjnej pozwala, zamiast typowej amortyzacji, na odpisanie od podatków kosztów związanych z ulepszaniem obiektów.
Pomoc dla dużych przedsiębiorstw
Jednym z najbardziej kontrowersyjnych i szeroko dyskutowanych zagadnień był program przekazania 500 miliardów dolarów w pożyczkach, gwarancjach kredytowych i inwestycjach dla przedsiębiorstw zatrudniających od 500 do 10 000 pracowników. Udział w programie jest jednak obarczony szeregiem wymagań i zakazów, takich jak:
• Przedsiębiorstwo nie użyje funduszy na wykup własnych akcji.
• Fundusze będą wykorzystane na utrzymanie co najmniej 90 procent kadry pracowniczej przy pełnym wynagrodzeniu i świadczeniach przynajmniej do 30 września 2020 roku.
• W przypadku zwolnień spowodowanych pandemią, przedsiębiorca jest zobowiązany do przywrócenia do pracy nie mniej niż 90 procent kadry pracowniczej, która istniała w dniu 1 lutego 2020 roku, oraz przywrócenia wszelkich świadczeń pracowniczych nie później niż w przeciągu czterech miesięcy.
• Przedsiębiorstwo nie zleci prac żadnym podwykonawcom w czasie programu pożyczkowego i w okresie dwóch lat po zakończeniu spłaty pożyczki.
• Przedsiębiorstwo pozostanie neutralne w stosunku do prób powołania związków zawodowych w okresie kredytowania i w okresie dwóch lat po zakończeniu spłaty pożyczki.
Pomoc dla instytucji medycznych
Ustawa przewiduje również pomoc dla podmiotów świadczących pomoc medyczną poprzez, między innymi, zwiększenie refundacji z programu Medicare, rozszerzenie usług telemedycznych, zwiększenie elastyczności regulacyjnej dla stanowych programów Medicaid, a także zapewnienie małym przedsiębiorstwom dostępu do funduszy nadzwyczajnych i pomocy kredytowej. Ustawa przeznacza 100 miliardów dolarów dla podmiotów publicznych które świadczą usługi medyczne i opiekę zdrowotną w ramach programów Medicare i Medicaid w celu diagnozy, badań, oraz opieki nad osobami z podejrzeniem zakażenia lub zakażonymi wirusem COVID-19.
Ustawa również łagodzi ograniczenia w świadczeniu usług telemedycznych. Porady i konsultacje medyczne mogą być prowadzone przy użyciu popularnych aplikacji mobilnych, takich jak FaceTime lub Skype, które pozwalają na rozmowę „face-to-face" miedzy doktorem a pacjentem. Obsługa medyczna może również zdalnie monitorować stan zdrowia pacjentów przy użyciu urządzeń IoT lub medycznych aplikacji mobilnych. Dodatkowo, ustawa ogranicza odpowiedzialność cywilną kwalifikującej się obsłudze medycznej i producentów respiratorów w trakcie trwania pandemii.
Podsumowanie
Powyżej opisane regulacje są tylko częścią złożonego, 883-stronicowego aktu prawnego o dalekosiężnych skutkach. Tylko czas pokaże czy rekordowy pakiet stymulujący the CARES ACT był na tyle hojny i wprowadzony na tyle szybko i wydajnie, aby pobudzić zwalniającą w zastraszającym tempie amerykańską gospodarkę. Już teraz bowiem słychać głosy zatroskanych przedsiębiorców oraz osób, które straciły pracę na skutek pandemii, że droga do obiecanych benefitów jest długa i obarczona uciążliwymi wymaganiami biurokratycznymi przewidzianymi w ustawie. Inni z kolei wskazują na brak wytycznych, które np. pozwalałyby pracownikom stanowym na kwalifikacje wniosków o zasiłek pod względem merytorycznym oraz brak odpowiedniej infrastruktury informatycznej, która pozwoliłaby na szybkie i wydajne procesowanie takich wniosków. Jeszcze inni wskazują na niewydolność przestarzałych mechanizmów, takich jak wypłata zasiłków dla bezrobotnych przez każdy stan indywidualnie, zamiast wprowadzenia uniwersalnych, na poziomie federalnym. Czy niewydolność obecnego systemu ubezpieczeń zdrowotnych, który pozwala na pokrycie kosztów związanych z wydatkami na zdrowie tylko do momentu, gdy pracownik pozostaje zatrudniony w danym przedsiębiorstwie. Te wszystkie okoliczności powodują, że pomimo ogromnego budżetu stymulacyjnego cel, jaki pragnie osiągnąć Kongres, jak i administracja Prezydenta Trumpa, pozostaje pod znakiem zapytania.
Michał Baumert jest prawnikiem amerykańskim praktykującym prawo korporacyjne i prawo własności intelektualnej w Barnes & Thornburg, LLP. Niniejsza publikacja nie jest poradą prawną a służy wyłącznie do ogólnych celów informacyjnych.