Małgorzata Z. (dane zmienione) złożyła wniosek o powołanie na stanowisko notariusza i wyznaczenie siedziby kancelarii notarialnej w Gdańsku. Zgodnie z art. 10 § 1 prawa o notariacie, rejenta powołuje minister sprawiedliwości i na jego wniosek wyznacza mu siedzibę kancelarii, po zasięgnięciu opinii rady właściwej izby.
Izba Notarialna w Gdańsku zaopiniowała samą kandydatkę pozytywnie. Negatywnie oceniła natomiast siedzibę. W Gdańsku działalność prowadzi 50 notariuszy w 48 kancelariach. Izba uważa, że nie potrzeba ich więcej, gdyż zwiększy to dysproporcje w dostępie do usług notarialnych w Gdańsku i w okolicznych miastach. Z kolei obniżenie cen usług może pogorszyć ich jakość.
Minister sprawiedliwości powołał jednak Małgorzatę Z. na stanowisko notariusza i wyznaczył siedzibę kancelarii w Gdańsku. Podkreślił, że powołanie następuje po uzyskaniu opinii izby notarialnej, a nie jej zgody. Minister nie jest też związany treścią tej opinii, będącą tylko jednym z dowodów. Może odmówić powołania na stanowisko tylko gdy kandydat nie spełnia wymagań określonych w ustawie. Dodał, że w Gdańsku działa około 71 tys. podmiotów gospodarczych, w tym 10 tys. spółek handlowych, co zapewnia zapotrzebowanie na usługi notarialne. Wyznaczenie kolejnej kancelarii w tym mieście zwiększy dostępność do ich usług. W sprawie powołania notariusza i wyznaczenia siedziby kancelarii plan siedzib kancelarii nie ma charakteru wiążącego.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Izba Notarialna stwierdziła, że jako organ samorządu ma interes prawny w tym, aby siedziba kancelarii notariusza została wyznaczona z uwzględnieniem zarówno jego indywidualnego interesu, jak i w interesie korporacji.
WSA uznał skargę za bezzasadną, a decyzję ministra za prawidłową. Kandydatka spełniała warunki powołania jej na stanowisko notariusza. Żaden przepis nie przewiduje, aby lokalizacja kancelarii notarialnej mogła być podstawą odmowy powołania na stanowisko notariusza.