Depresja zmniejsza zdolność organizmu do tworzenia komórek mózgowych. Naukowcy z Ruhr-Universität w Bochum zbadali to zjawisko za pomocą nowego modelu obliczeniowego. Wcześniej wiadomo było, że ludzie w trakcie zaostrzonego stanu depresyjnego rzadziej pamiętają bieżące wydarzenia. Model obliczeniowy sugeruje jednak, że dotyczy to również starszych wspomnień. Jak długo deficyty pamięciowe sięgają wstecz, zależy od tego, jak długo trwa sam epizod depresyjny.

Wyniki tych badań przeprowadzonych pod kierownictwem neurobiologa komputerowego prof. Sen Chenga zostały opublikowane 7 czerwca w czasopiśmie „PLOS ONE".

W poważnym zaburzeniu depresyjnym pacjenci mogą cierpieć na tak duże upośledzenie funkcji poznawczych, że w niektórych przypadkach nazywane jest to pseudodemencją. Inaczej niż w klasycznej postaci otępienia chory w tym stanie odzyskuje pamięć po zakończeniu epizodu.

Symulacja komputerowa odzwierciedlała to, co rzeczywiście dzieje się w mózgu podczas nabywania doświadczenia i gromadzenia wspomnień. Tak jak u prawdziwych pacjentów wirtualne epizody depresyjne różniły się od okresów wolnych od objawów ilością tworzenia się nowych połączeń nerwowych.

W poprzednich modelach wspomnienia były reprezentowane jako statyczne wzorce aktywności neuronów. Opracowana przez prof. Chenga i jego współpracowników metoda postrzega wspomnienia jako sekwencję neuronowych wzorców aktywności.

– Dzięki temu możemy nie tylko przechowywać wydarzenia w pamięci, ale także ich czasowy porządek – wyjaśnia prof. Cheng.

Gdy model obliczeniowy wskazywał deficyty w przywoływaniu bieżących wydarzeń i zmagał się ze wspomnieniami zebranymi przed epizodem depresyjnym, okazało się, że dynamika zjawiska przekłada się na czas powrotu do normalnych funkcji. Im dłużej trwał epizod depresyjny, tym wolniej ustępowały problemy z pamięcią. Poza tym, gdy stan chorego jest naprawdę poważny, niektóre ze wspomnień mogą zostać trwale utracone.