Tak wynika z interpretacji dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 1 października 2015 r. (nr IPTPP3/4512-275/15-3/MK).
Gmina realizuje projekt polegający na instalacji kolektorów słonecznych do podgrzewania wody. Projekt jest dofinansowany z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach promowania czystej energii. Gmina wyjaśniała, że potrzeba realizacji projektu wynika z braku alternatywnych możliwości dostarczania energii cieplnej. Dla mieszkańców korzyścią wynikającą z montażu zestawu solarnego jest możliwość uzyskania źródła energii służącego ogrzaniu wody praktycznie bez ponoszenia kosztów takiego ogrzewania. Inwestycja jest finansowana w zdecydowanej większości ze środków unijnych – do 85 proc. kosztów. Pozostałą kwotę, nie mniej niż 15 proc., finansuje gmina, w tym sami mieszkańcy wnoszą wkład w wysokości 14 proc. kosztów.
Gmina zawarła z mieszkańcami umowy, zgodnie z którymi mieszkańcy wyrazili chęć uczestnictwa w projekcie i dobrowolnie zobowiązali się do partycypacji w kosztach jego realizacji, w wysokości co najmniej 14 proc. kosztu realizacji projektu objętego refundacją ze środków Unii Europejskiej, powiększonego o VAT, przypadającego na budynek prywatny.
Wysokość kosztu ponoszonego przez mieszkańca uzależniona jest od cech instalacji (pojemności zasobnika i ilości kolektorów). W przypadku wystąpienia kosztów nieobjętych refundacją mieszkaniec zobowiązał się do sfinansowania tych kosztów w wysokości przypadającej na jego budynek prywatny. Szacunkowy koszt ponoszony przez mieszkańców to 2 tys. zł brutto. Każdy z mieszkańców wpłacił zaliczki na poczet dostawy i montażu zestawu solarnego w wysokości 1620 złotych brutto, tj. z uwzględnieniem VAT.
Gmina uznała, że w rozumieniu przepisów o VAT będzie wykonywała na rzecz mieszkańców usługi termomodernizacyjne, a wpłaty wnoszone przez mieszkańców na rzecz gminy będą stanowiły zapłatę za świadczenie tych usług.
