Instytucja sprzeciwu została uregulowana nowymi przepisami art. 64a-64e p.p.s.a (wprowadza je art. 9 ust. 7 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego i niektórych innych ustaw).
Sprzeciw w jakich sprawach
Sprzeciw będzie przysługiwał w sprawach, w których postępowanie administracyjne zostało zakończone decyzją o uchyleniu decyzji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Jak bowiem przewiduje art. 64a § 1 p.p.s.a., od decyzji, o której mowa w art. 138 § 2 k.p.a., skarga nie przysługuje, jednakże strona niezadowolona z treści decyzji może wnieść od niej sprzeciw.
Warto w tym miejscu przypomnieć, że decyzja organu odwoławczego, wydana na podstawie art. 138 § 2 k.p.a., ma zasadniczo dwie przesłanki: naruszenie przepisów procesowych przez decyzję organu pierwszej instancji oraz istotny wpływ wskazanego do wyjaśnienia zakresu sprawy na rozstrzygnięcie. W praktyce tego typu decyzje wydawane są najczęściej w sytuacjach poważnych braków dowodowych w sprawie.
Wymagania dla sprzeciwu
Przywołany przepis wyjaśnia zatem, że w zasadzie sprzeciw nie jest nowym środkiem prawnym przewidzianym przepisami, ale swoistą „odmianą" skargi na decyzję kasatoryjną.
Intuicję tę potwierdza treść dodawanego art. 64b p.p.s.a., wskazującego na odpowiednie stosowanie do sprzeciwu przepisów o skardze. Rozwiązanie to zasługuje na uznanie, trudno byłoby bowiem oczekiwać surowszych wymagań od takiego pisma tylko z tego powodu, że służy do skarżenia jednego rodzaju decyzji administracyjnych.
