Pamiętam niedawne czasy, kiedy podejrzenie, że jakiś polityk jest za blisko Rosji – a tym bardziej rosyjskich pieniędzy – było skandalem godnym pierwszych stron głównych gazet amerykańskich. Jeśli takie podejrzenia dotyczyły kandydata na prezydenta, to już samo to mogło zakończyć jego karierę. W czasie kampanii wyborczej 2016 roku pisałam o bliskiej Hillary Clinton firmie Podesta Group, która – o zgrozo – była wynajęta i dostawała pieniądze od rosyjskiego Sbierbanku po to, by prowadzić w Waszyngtonie lobbing przeciwko sankcjom nałożonym na Rosję po anschlussie Krymu. Wiadomo też było wówczas – niewiele, jak się okazało – o związkach Donalda Trumpa z Rosją. Dopiero po opublikowaniu raportu Muellera zaczął ujawniać się, wciąż niepełny, obraz tajnej polityki zagranicznej Rosji wobec USA, prowadzonej za pomocą pieniędzy, inwestycji i handlu, propagandy i dezinformacji, a przede wszystkim – agentów wpływu na wszelkich możliwych szczeblach politycznych.